Matur suksema!

Yannick en Frits hebben ons gevraagd een verslagje te maken over ons verblijf op Bali, dus bij deze.

Eindelijk is het dan zo ver.
Na 8 maanden zien we Yannick en Frits weer terug op Bali Indonesië.
Met frisse moed richting Dusseldorf voor onze vlucht naar Bali via Dubai en Jakarta.
Geboekt met Emirates, omdat deze zoveel beenruimte bieden.
Bij de incheckbalie nagevraagd hoe het met de bagage zou gaan, maar we hoefden ons geen zorgen te maken omdat deze zou worden doorgelabeld naar Denpasar Bali.
Oké, nog een snelle hap en naar het vliegtuig.
Na enkele uren vliegen de eerste tussenstop op Dubai. Vandaar naar Jakarta. Hier hadden we een tussenstop van 9 uur, dus een hotelkamer geboekt op het vliegveld. Wat was het er heet, toen we uit het vliegtuig kwamen. Even wat geld gewisseld en op naar het hotel.
Klinkt goed, als je de weg weet. Al snel kwam er een behulpzame man op ons af, die ons wel even zou wijzen waar het was.
Dat hadden we dus zelf nooit gevonden. Bij het hotel als goede buitenlander de man een fooitje gegeven. Toen ik later op de hotelkamer even ging kijken hoe nou de waardes van de verschillende bankbiljetten waren, kwam ik er achter, dat ik de goede man zo ongeveer een weeksalaris aan fooi had gegeven. Waarschijnlijk is hij meteen naar huis gegaan, heeft zijn koffers gepakt en zit nu nog op Bali.
Om het vochtgehalte weer enigszins op peil te krijgen, via roomservice een aantal koude colaatjes besteld. Na enkele uren weer terug naar het vliegveld om in te checken voor het laatste gedeelte van de reis naar Denpassar Bali.

Dat was nog maar 1 ½ uur dus dat was goed te doen.

Aangekomen op Denpassar, naar de bagageband om onze koffers op te halen.
Nou, mooi niet!!!!!
Onze koffers waren er niet en bij navraag bleek, dat deze nog in Jakarta waren. Na een discussie over doorlabelen werd ons duidelijk gemaakt dat dat nooit gebeurt.
We hadden ze in Jakarta van de band moeten halen en opnieuw aan bieden.
Oké, dan maar naar buiten om Yannick en Frits te ontmoeten.
Wat is dat mooi, als je na al die maanden contact via SMS, mail en Skype hen echt kunt vastpakken.
Na wat gesnotter en opmerkingen over de zoek geraakte bagage, met de auto verhuurder, die ook al aanwezig was, naar onze gehuurde bolide.
Wat foto’s van de al aanwezige schade gemaakt, de kosten voor de huur betaald en op weg naar de supermarkt voor wat aankopen voor de eerste dagen.
Als je dit zo schrijft, lijkt het heel simpel.
Echter hadden ze bij onze auto voor de variatie het stuur op de plaats gezet waar normaal het dashboard kastje zit en ook de pedalen zaten aan die kant. Als je dan als doorgewinterde Nederlandse chauffeur toch aan de normale kant instapt, moet je erg atletisch zijn om de auto goed te kunnen bedienen. Dus toch maar aan de andere kant ingestapt. Wat dacht je van een richtingaanwijzer aan de andere kant... met als gevolg dat iedere keer wanneer je richting aan wil geven de ruitenwisser voorbij komt, erg lachwekkend. Ook hadden ze verzonnen, dat je daar op Bali links moet rijden.
Daar kwam mijn idee om in Nederland vast een aantal dagen te oefenen, goed van pas.
Wat een chaos daar op straat. Honderden bromfietsen die je links en rechts voorbij scheuren.
Bij de stoplichten voelde je je met een auto aan de start van de GP superbikes. Als ze dachten dat het licht op groen zou springen, stoven ze weg, een wheelee makend op het voor of achterwiel.
Hele families op 1 brommer, andere bromfietsen voorzien van complete eettenten.
Snel, wat heet, hadden we de Carrefour winkel gevonden en onze inkopen gedaan. Kratje Bintang bier, flessen wijn, franse kaasjes, chips in allerlei smaken, ja de dingen die je zo broodnodig hebt als je op vakantie bent.
Daarna terug naar het vliegveld om te kijken of onze koffers al waren gearriveerd.
Yannick en Frits zouden wel even kijken en jawel, na een half uur waren ze er, inclusief onze koffers met onze vakantie outfit.
Toen op weg naar Villa Senja in Lokopaksa.
Voor in de auto onze eigen Frits-Frits voorzien van opzoekboeken en landkaarten.
De reis vlotte goed en na enkele uren arriveerden we bij Villa Senja.
De ontvangst wat erg hartelijk.
De dames Kadek en Komang en de bewaker Putu stonden ons in traditionele kleding op te wachten met een lekkere cocktail.
Na een lichte maaltijd hebben we de villa bekeken.
De AH’s en OH’s kwamen overal vanuit het huis.
Wat zag dat er allemaal prachtig uit.
Luxe kamers met prachtige badkamer. De tuin met zwembad konden we niet goed bekijken omdat het al donker was. Dat zouden we dan de volgende ochtend wel doen. Koffers uitpakken en snel naar bed en oogjes dicht en snaveltjes toe.
‘Morgens was Kadek al weer aanwezig om het ontbijt te maken.
Wat we wilden eten. Gekookte eitjes, gebakken eitjes omelet, pancackes sapje, koffie of thee?
Voor Frits en Yannick was dit na 8 maanden noodle soep als ontbijt even wennen. Keuze uit verschillende kazen, jam, salami EN hagelslag!

Na het ontbijt lekker een dagje relaxen aan en in ons eigen zwembad.
We hadden besloten om de volgende dag de omgeving van de villa te gaan verkennen.
Via het strand naar Siririt.
Het is vreemd dat wanneer je daar loopt, er een tiental kinderen achter je aan rennen alsof je Sinterklaas bent.
Nou was het wel de tijd voor de goed heilig man, maar het hoedje van Frits leek niet echt op een mijter en ik had ’s morgens mijn baard nog afgeschoren.
Verder hebben we een bezoek aan Ubud op het programma gezet. Jeanine en Yannick wilden daar graag naar toe, omdat daar allerlei kunstenaars hun kunsten vertonen.
’s Morgens om 8 uur zouden we vertrekken omdat het een rit was van 2 ½ tot 3 uur.
Vol goede moed op weg met Frits als navigator en Yannick en Jeanine als echte wegwijs Pieten achterin.
Of de Frits-Frits verkeerd was afgesteld, of Frits de landkaarten op de kop heeft gehouden, ik weet het echt niet.
We zijn voor mijn gevoel het eiland 4 keer rond gereden en jawel, na 5 uur reden we, moe maar voldaan, Ubud binnen.
Gezien de planning om om 6 uur ’s avond terug te zijn voor het heerlijke avond eten in de villa, hadden we wel geteld 1 ½ uur om Ubud te bezichtigen. We moesten overigens ook noch lunchen dus dit was zoals Yannick zou zeggen, “een verprutste dag “.
We hebben besloten, om na een paar dagen nog een poging te wagen.
Ditmaal echter niet met de kaart van Texel, maar echt die van Bali.

De lokale mensen hadden bij ons aangegeven dat een bezoek aan Gitgit zeker de moeite waard was.
Ze hebben daar mooie watervallen. We hebben een route bepaald om dan gelijk nog wat andere bezienswaardigheden te bezoeken.
Het was gelukkig niet zo ver rijden en na enkele uren waren we op de plaats van bestemming.
We stapten uit de auto en meteen kwam er een attente Balinees op ons af, of we geen paraplu wilden huren.
Wij gaven aan, dat wij geen watjes waren en er geen regen voorspeld was.
Jeanine kon echter de verleiding niet weerstaan en huurde voor weinig een leuk roze parapluutje.
Staat leuk als je daarmee door het oerwoud loopt.
We waren nog geen tien minuten onderweg of het begon te regenen zoals we in Nederland nog nooit gezien hadden.
Het leek wel of ze dit op een afstand regelden als je geen paraplu huurde.
De watervallen, letterlijk en figuurlijk, waren prachtig en we konden er heel dicht bij komen. Yannick, Frits en ik, omdat we toch al kletsnat waren en Jeanine omdat ze die prachtige paraplu bij zich had.
Na nog wat andere bezienswaardigheden te hebben bezocht in de omgeving, weer terug naar “huis”.

Rond het huis waren veel katten aanwezig. Zij voelden zich bij ons goed thuis. Ze renden door de villa en zelfs bij Yannick op haar bed deden ze een middagdutje.
Ook Jeanine genoot van die huisdieren. Toen ze ging douchen lag er een rustig op de rand van de douche te slapen.
Verder waren er veel gekko’s die de muggen die ons ’s avonds kwamen bezoeken, naar de eeuwige jachtvelden hielpen.
Heel indrukwekkend was wanneer je ’s morgens op tijd op stond, wat niet moeilijk was met de dagplanning als Frits die gemaakt had, vanuit de tuin, de dolfijnen zag springen in de zee.

Wat je niet mag missen is een duik en snorkel dagje bij het eiland Menjangan, ook wel het herteneiland genoemd.
Aangezien Yannick en Frits in Thailand hun duikbrevet gehaald hebben, leek ons dat wel leuk.
Ze wilden echter liever snorkelen.
Na een discussie met de gids over de prijs, laat dat maar aan Frits en Yannick over, die met de Lonely Plannet ( uitgave 2010 ), de prijs al hadden opgezocht.
Ze hebben vriendelijk aan de gids gevraagd, of hij die morgen al zijn pilletjes wel netjes had ingenomen, en inderdaad per ticket de 50 cent er af gekregen.
In een typische Bali boot, voorzien van bamboe drijvers op weg.
Al snel ontdekten we, dat we niet alleen op de boot waren. De familie Cucarracha was ook aan boord en renden vrolijk achter elkaar aan tussen onze voeten door. Oke, even het echte “back to nature”gevoel.
Jeanine en ik zouden het eiland bezoeken en Fred en Annie (Yannick en Frits was toch iets te moeilijk om uit te spreken voor onze gids) maakten zich op voor hun snorkel tocht.
Het water was glas helder en ze hebben allerlei verschillende vissen, koralen en zeesterren gezien.
Het eiland was erg mooi, met een Hindoe tempel en verder veel hitte en zwerfafval.
Het is een Nationaal Park, dus wij westerlingen verwachte dat het er schoon is.
Dat kun je in Noord Bali op de dikke buik schrijven.
Ik heb daar redelijk plaats, dus ik heb alles volgeschreven.
De mensen zijn tamelijk arm, en houden zich niet bezig met milieu en dat soort zaken, wat erg jammer is.

Onze volgend poging Ubud!!!!!!
“ ik stel voor, om 5 uur op te staan en om 6 uur te vertrekken “zo sprak Frits op een toon, dat ik ervan uitging, dat dit het was en er geen discussie mogelijk was. ( Lijkt Yannick wel )
Na onze opmerking “At your service, Captain “, zo gezegd zo gedaan.
Ontbijtje, snel weg.
Na precies 2 ½ uur waren we er.
Was er natuurlijk nog niets te doen en konden we met veel moeite een bakkie doen.
Erg indrukwekkend, wat ze daar allemaal voor houtsnijwerk maken. Ook de botanische tuin is erg mooi. We hebben ook nog een echte tropische onweersbui meegemaakt.
Wat er dan in een paar minuten aan water naar beneden komt, is echt een bezienswaardigheid.
Ubud ligt in het binnenland, dus daar is het nog een paar graadjes warmer dan aan de kust.
Ik heb voor ons vertrek geen APK laten doen, dus al snel bleek, dat er een stel pakkingen niet helemaal meer goed waren.
Uit alle poriën gutste vocht.
De mensen zijn erg behulpzaam. Overal waar we gingen zitten om wat te drinken, kwamen mensen met grote ventilatoren die ze om mij heen zetten, zodat binnen enkele minuten mijn shirtje weer droog was en we op weg konden naar het volgende terrasje.

Zoals eerder aangegeven stond er nog een tweede snorkeltocht in de planning.
Dit maal via Kadek een afspraak gemaakt met Nono. Yes Yes, hij heet echt zo.
Bleek dat het idee van Yannick en Frits dat bij de vorige snorkel tour de prijzen te hoog waren, toch te kloppen.
Nono bood alles aanzienlijk goedkoper aan.
We zouden 4 uur snorkelen. Ja, ja, en Camganstyle Nol zou ook meedoen.
Nono is erg begaan met het milieu. Van zwerf plastic maakt hij boodschappen tassen en van papier onderzetters.
Ook heeft hij bij het rif de aanlegplaatsen voor de boten onder handen genomen.
Wanneer de boot moet worden vastgelegd om de snorkelers of duikers af te zetten, niet financieel, gooien ze normaal een anker uit, wat veel schade toebrengt aan het rif.
Hij heeft betonblokken laten afzinken naast het rif, en hieraan een nylon koord met als drijver lege plastic flessen. Hieraan kan de boot worden vastgelegd. Simpel maar effectief.
Als je met hem gaat duiken of snorkelen, vraagt hij om al het plastic en ander zwerfafval onderweg mee te nemen en in de boot te gooien.
Je staat er versteld van, wat er allemaal naar boven komt.
Een van de lokale mensen ging met ons mee.
Hij werd op het eiland afgezet om afval te gaan verzamelen. Jeanine, die niet mee ging snorkelen, ging met hem mee, om te helpen.
Volgens de local, werkte ze te hard. Ze hebben twee grote vuilniszakken met troep bij elkaar gekrast.
Het snorkelen was voor Yannick en Frits weer een prachtige ervaring. Barracuda’s en koraalduivels waren in grote aantallen aanwezig.
Tijdens de terugreis naar het vaste land zagen we een manta boven het water uitspringen.
Voor Nol was snorkelen het minder.
Nadat hij zichzelf te water had gelaten, ging het mis. Of er geen glas in zijn duikbril zat, of zijn geweldige snor hem parten speelden, is niet duidelijk.
Een ding echter wel. Na 10 meter hield hij het voor gezien. ( niet diep, maar gewoon recht voorruit ).

Verder hebben we geweldig genoten van de diners die door Kadek en Komang elke dag werden klaargemaakt. Overheerlijke vlees en vis gerechten, nasi en noedel gerechten en wat dacht je van gebakken banaan als toetje?
De vriendelijkheid van hen en onze tuinmannen en niet te vergeten onze security man Putu.
Ook Milton, die verantwoordelijk is voor het schoonhouden van het strand voor een aantal villa’s, was erg vriendelijk en kwam ons elke morgen bezoeken.
Ook het vermelden waard was de fijne massage van Kadek Sri. De massage maakte de relaxte sfeer helemaal compleet.

Maar het meeste hebben we genoten van de aanwezigheid van Yannick en Frits.
Weer lekker stomme prietpraat verkopen tegen elkaar en genieten van elkaars aanwezigheid.

Het was geweldig. We hopen dat jullie nog een geweldige tijd samen hebben in Azië. Wij willen jullie bedanken voor de geweldige tijd met jullie op Bali.

En zoals ze daar zeggen: Matur Suksema.

Jeanine en Nol Mulder