In Australie ben je nooit alleen

Zit je in het pikke donker op het strand, komen er ineens honderden mannetjes in smoking het strand op gestormt. Dit fenomeen wordt ook wel de pinguin parade genoemd.
Of
Zit je in de volle zon in de middle of know where, komen er ineens duizenden vliegen op je af gestormt. Dit fenomeen wordt ook wel zwaar irritant genoemd.

Eens even kijken.. Waar waren we gebleven: o ja Melbourne. Hier hebben we na een super gave tijd met Dirk toch afscheid van elkaar moeten nemen. Bij dezen nog bedankt Dirk voor de skonne tijd! Rick uiteraard ook bedankt voor de gezellige tijd en de kennismaking met free campspots (hier hebben we aan de west kust dankbaar gebruik van gemaakt).

Wij verlieten Melbourne en gingen op naar Batemans Bay. Jullie gaan wel naar de Bay he?! Zei tante Willie. Het was niet echt een vraag maar meer een dringend verzoek haha. Na de 13uur duurende busrit stond Jennifer al op ons te wachten. Aan het ontbijt met uitzicht op zee merkten we dat het niet echt een straf is om in Batemans Bay of omgeving te wonen, sterker nog het is er prachtig! Met Jennifer en Jolanda hebben we de omgeving verkent. Het begon met een hike waar we redelijk stijl omhoog klauterde (een berggeit was er niets bij) en vervolgens wist geen van beide de weg om het eiland weer af te komen haha. Op Pebbley beach hebben we de kangaroes op het strand gezien. En we hebben de grootste lol gehad op de vouwfietsen. Dat was meer zoiets van: 'he grote meid op je kinderfiets'.
Roy heeft ons achterop de motor meegenomen wat super gaaf was! Het tochtje op de jetski zullen we daarentegen ook niet snel vergeten. 'Vast houden' zei Roy. Wow dat ding ging verekkus hard! Frits vloog er bij de 110 km per uur bijna vanaf.
Verder zijn we in de Bay enorm verwent, hebben erg veel lol gehad en hebben het geweldig gehad!

Met de bus weer terug naar Melbourne en op naar Perth. Daar zijn we naar een concert geweest van: the Kooks. Die hebben er vanaf nu 2 fans bij!

In Perth ontmoetten we ook Freddie. Met hem zijn we naar het noorden van de west kust gereden. Al vrij snel tijdens de reis had hij de radio vernield. Ook kwamen we erachter dat hij enorm veel dronk. Tot overmaat van ramp joeg hij ons op extra kosten omdat hij perse op een camping met stroom moest staan voor al zijn apparatuur. Maar ja we konden ook niet zonder hem. Met z'n 3e hebben we een geweldige tijd gehad! We sliepen op het strand, op een boerderij waar de paarden en geiten het brood van je bord aten, of wat dacht je van een free campspot op een soort van begraafplaats (merkten we met het ochtend licht, we vroegen ons al af waarom het er zo rustig was).
Even terugkomend op onze Japanse wannabee Australier vriend genaamd Freddie. 1 keer hadden we echt problemen met hem. We kwamen vast te zitten op een campplaats op het strand. Nadat we tot onze oksels onder de modder zaten toch de buurvrouw maar om hulp gevraagt die me welkom heette met de zin: 'Buy yourself a fucking shovel!'. De tweede zin: 'and some fucking cardboard!' Uhm ok.. Achteraf bleek Daisy Bucket wel aardig te zijn en was ons probleem zo opgelost.
We konden onze reis vervolgen via de Pinacle Desert (woestijn met enorme stenen sommige wel 4m) naar Kalbarri. Voor ons 1 van de mooiste parken. Als crocodile Dundee en Mc Mulders daugther baande wij ons een weg langs de rotswand en de rivier. Vervolgens via Coral Bay en Shark Bay (waar je de naam zegt het al: dolfijnen vanaf de kust kunt zien..ja wij snapte die naam ook niet helemaal) naar het Nigaloo Reef. Je zult het niet geloven maar hier hebben wij Micro Lite gevlogen. Hoog boven in de lucht zie je het prachtige landschap, turqouise wateren, (walvis)haaien, manta roggen, zeeolifant, dolfijnen en nog veel meer. Zodra je weer veilig met beide voetjes op de grond staat kun je genieten van de zeven kleuren stront in je onderbroek :p. Via Wave Rock en na een bezoekje gebracht te hebben aan het pitoresce dorpje York reden wij weer terug naar Perth.

We hebben zojuist afscheid genomen van Freddie. 55 dollar armer omdat wij het sterretje in zijn bril nog moesten betalen.
Nu zitten we op het vliegveld van Perth te wachten op het vliegtuig naar Kuala Lumpur. Misschien kunnen we daar ook wat foto's uploaden. Morgen nacht gaan wij na ruim 14 maanden op naar ons oude vertrouwde kikkerlandje.

Lieve lieve lieve fans, wij willen jullie graag bedanken voor de leuke reacties en het volgen van ons avontuur! Kun je geen genoeg krijgen van de verhalen van ons en zie je graag reisverslagen van andere werelddelen doneer dan snel op giro:... (haha grapje). Kom gerust een keertje langs als we weer thuis zijn om de verhalen live te horen en de 20.000 foto's te bekijken.

Dikke kus en tot snel!

Ps thuis proberen we nog wat meer foto's up te loaden dus houdt de site in de gaten.