Shark tale

Na een paar drukke maar oer gezellige weken in het noorden van Thailand was het tijd om Jan en Dinie (mommie en daddie) weer uit te zwaaien op Bangkok Airport. Onze eerste taak was uiteraard om en goedkope slaapplek te vinden wat in hartje Bangkok uiteraard niet meevalt als je alleen het goedkoopste van het goedkoopste goed vindt. Na ongeveer een hele dag gezocht te hebben hadden we een kamer (lees hok) gevonden in de buurt van Kho Shan road. Buiten wat dingen uitzoeken over hoe we op Kho Phangan komen, shoppen in een van de vele grote shoppingmals, en een bioscoop bezoek hebben we niet veel meer gedaan. De bios is hier in Thailand trouwens wel een hele beleving. Voor een euro of vier heb je een foutuil met een dekentje...een dekentje??...ja een dekentje de airco staat namelijk op -3. En dan nog dat filmpje. Geloof het of niet, tussen de voorfilmpjes door komt er ineens in beeld: 'Please stand up and show some respect to the King'. Voor je er erg in hebt sta je te kijken naar een soort van promo filmpje van Boemibal, de Koning. Bha bha en dat noemen ze dan een democtratie. Iedereen is hier zo bang van de regering en Boemie met zijn leger dat ze nog te bang zijn om te blijven zitten als zijn kop op het scherm verschijnt, laat staan dat ze ooit een kwaad woord over de Royal familie zullen zeggen. Goed, uiteraard passen wij ons netjes aan en gaan ook staan voor dat de film eindelijk begint onder het motto 'ach het hoord erbij'.

Na een paar dagen gingen wij over op een ander motto: 'op een (on)bewoond eiland zijn alle dagen fijn'. Bangkok hebben we ingeruild voor het full moon party eiland Kho Phangan. We hebben er niet echt op onze luie hadewiets gelegen. We zijn namelijk een kijkje gaan nemen in de wereld van de rek en strek oefeningen. Gedurende 8 dagen hebben Kirsten en Burkhard (leraren) ons zeker wel wat nuttige dingen geleerd, zoals dat we na een aantal maanden reizen zo stijf als een hout zijn geworden. Het is nou niet zo dat we alles geloven wat ze zeiden en dat we ook voortaan (net als onze leraren) zwevend door het leven gaan. Maar toch hebben we er veel van opgestoken en hebben we zelfs yogamatjes gekocht om ons atletische lichaam in vorm te houden. Tussen de yogalessen door zijn ook wij uiteraard even een kijkje wezen nemen bij de wereld beroemde full moon party. En het was erg gaaf om al die mensen op het strand te zien met de glow in the dark verf, de Thaise mensen die los gaan op hun vrije avond en dan uiteraard de Westerse mensen die toch ook niet allemaal even goed tegen de alcoholische versnaperingen kunnen. Je kent ze wel van die mensen die tijdens het lopen iedere vierkante meter strand en niet te vergeten zee benutten. Sommige kwamen 'per ongeluk' in zee terecht en andere kozen wel heel letterlijk voor het krijgen van natte voeten en gingen lekker in zee zitten/staan plassen (zowel mannen als vrouwen) haha we lachten ons kapot. Frits had ook alweer een beetje een festival gevoel toen we daar tussen al die zatte figuren aan het rond lopen waren. Na een paar dagen Yoga kregen we het idee om nog een hele andere wereld te gaan verkennen namelijk die van het onderwaterleven. We kwamen bij Reefers terecht, een duikschool waar we onze Padi gingen halen. Voor de mensen die nu denken HUH? Padi wil zeggen een bewijs dat je mag duiken tot 18m diep. Samen met Isabel (Amerikaanse) en onze scubadaddy Steve kon het avontuur beginnen. Gelukkig waren we na anderhalve dag geslaagd voor onze theorie en zwembad skills zodat we dag drie voor het echte werk konden gaan. Dus de boot op en richting Sail Rock (volgens de lonely planet) de mooiste duik plek van de Golf of Thailand. En dat willen we goed geloven. Prachtig dat koraal, gekleurde annemonen, een grot waar je in kunt zwemmen en het net is of je in een aflevering zit van National Geographic, enorme diversitijd aan vissen en andere zeedieren was al gaaf maar de echte adrenaline kick kwam wel toe we de Bullsharks zagen. Wat is er vetter dan je duikdiploma halen tussen de haaien?? Voor de goede orde de Great White is meer bekend maar de Bull Sharks zijn ook niet echt 'lievertjes' als het gaat om (verdedegings, nieuwschierigheids) aanvallen naar mensen toe. Steve, "onze scuba dady" had een geruststelling voor ons: 'de haaien zijn hier nog niet zo lang maar er is nog nooit iemand aangevallen door een haai. Als de dieren het niet vertrouwen geven ze je eerst een beuk waarna ze (bijna) altijd weten dat we geen lekkere lunch voor ze zijn. Ow ja en als je er een ziet moet je rustig blijven want ze komen ook op je af als je hart als een malle tekeer gaat, dat voelen ze namalijk'. JAAAAJA oke, probeer dat maar eens als je een drie meter lange spierbundel met tanden tegenkomt die zich voortbeweegt alsof hij als een vis in het water is. Met de gedachte dat hij mischien nog niet niet genoeg ontbeten heeft. Haha JAAAJA gewoon rustig blijven.
Wauw het was echt gaaf! Het eerste wat we zeiden toen we boven water kwamen was: 'We found ourselves a new hobby!'. Echt super gaaf dat duiken! Na kort overleg hebben we besloten de Advance cursus ook te doen. Je leert wat meer dingen en mag tot 30m diep duiken. Wederom de grootste lol gehad met Steve en hij met ons. Het valt namelijk niet mee om onderwater te praten dus werk je met gebaren. Af en toe maakte hij een gebaar en waren wij even vergeten wat dat betekende dus trokken wij dan weer zo'n gezicht van huh? Haha, dan liep zijn masker weer vol met water.
Om een lang verhaal kort te maken: Koh Phangan was voor ons een super eiland! Heerlijk kunnen relaxen met de yoga, kunnen genieten van de prachtige onderwaterwereld, een drietal weken die we niet snel zullen vergeten en waar we met veel plezier op terug kijken.

Na een aantal keer overstappen (5x), uren wachten, uren in de bus zitten en ongeveer 300km afgelegt te hebben zijn we na 12 uur gearriveerd op Phuket. Morgen verlaten wij Thailand (het land waar het voor ons allemaal ooit begonnen is) en vliegen wij vanuit hier naar het volgende land.....Indonesie!