12 maanden later.....................

Herinnerd u zich deze nog:
Boerenkool ruilen we in voor rijst,
De kast voor een rugzak,
De wc dat wordt een gat in de grond,
En samen reizen wij het komende jaar heel Azie rond!

Nou de "bookmakers" van de verschillende weddenschappen zullen wel een ticket geboekt hebben naar de Canaripietjes. Want 15.000 foto´s rijker, bijna 24.000 bezoekjes op de site, duizenden kilometers op de teller, bijna een vol paspoort, en vele verorberde kilo´s rijst verder zijn wij precies vandaag een jaar onderweg!

Ons laatste verhaal dateert nog van de tijd dat we in Myanmar waren waar mensen nog rondreden op ossenkarren en ze poep met een lange oe schreven. Ondertussen zijn we alweer twee landen verder. Hoewel we eigenlijk Maleisie niet mee mogen tellen want daar hebben we echt niets van gezien behalve de hoofdstad Kuala Lumpur (KL) met haar enorme winkelcentra's en wolkenkrabbers. Hier hebben we na twee dagen afscheid genomen van onze reisgenoot ome Jos, Jozef van Bonapparte, Napoleon. Helaas komen aan alle goede dingen een eind en zo dus ook aan ons reistrio. Wat hebben we veel gezien, gedaan en meegemaakt met z'n drieën. het was echt super gezellig van het ziekbed tot de lange bus reizen, het lekkere en minder eten, de Napoleon filmpjes en hykes van een paar dagen aan toe. Jos via deze weg nog bedankt voor de gezelligheid!!

Even terugkomend op ons bezoek aan KL. Deze wereldstad stond voor ons in het teken van relaxen, shoppen (kijken kijken niet kopen) en natuurlijk een visum aanvragen voor Indonesie wat, in tegenstelling tot een visum verlenging op Bali een paar maanden eerder, verrassend snel ging. Kost maar een dag zo´n stempel zetten. Verder hebben we in KL niet veel meer gedaan dan goed en betaalbaar eten gezocht en dingentjes regelen om verder te reizen. Hoezo hoor ik sommigen van jullie al denken jullie gingen tocht vrijwilligers werk doen in Indonesie? Ja klopt maar om een visum van Indonesie te krijgen eisen ze dat je alvast een uitvlucht boekt zodat ze (zeker) weten dat je het land ook weer verlaat. Dus na veel vijven en zessen hebben we toch het besluit genomen: op naar de vegemite, kangaroos, digeridoes.... voor diegenen waar het nu nog aan het kraken is.... we gaan naar Australie!!! Want ach we zijn nu toch in de buurt!

Nu inmiddels drie weken later zijn we een jaar onderweg (precies vijf jaar samen) en hebben we de twee doelstellingen bereikt 1-transmongolie expres en 2-vrijwilligers werk doen met orang oetans. We zitten nu namelijk in Noord Sulawesie bij dierenopvangcentrum Tasikoki. Naast de twee orang oetans vangen ze hier herten, krokodillen, makaken, cassowaries, lorries, kakatoes, maleise beren, babaroesa´s, gibbons, siamang, koeskoes en nog veel meer dieren op. Maar we zullen hier maar stoppen want waarschijnlijk zijn vele van jullie al afgehaakt na de woorden herten en krokodillen (foto´s van deze dieren volgen nog).
Drie weken geleden werden we hier ontvangen door een enome grote gezellige groep vrijwilligers bestaande uit 20 personen, Simon en Angela van het management, een aantal lokale dierenverzorgers en andere personeelsleden. Al gauw werd duidelijk dat het overgrote deel van deze vrijwilligersbende de benen zou nemen na een paar dagen en dat we nu met minder dan de helft van de vrijwilligers ongeveer even veel werk verzetten. Maar dat laat ons de pret niet drukken. We hebben erg veel plezier met de andere vrijwilligers genaamd: Bea (UK), Scott (UK), Ian (UK), Emily (Australie) en Louise (Zweden). Iedere morgen om 6 uur beginnen we en de dag zit er om 4 uur ´s middags weer op. We maken verblijven schoon, plukken zakken vol groenvoer voor de dieren, maken verrijkingen (voer op een bepaalde manier verpakken dat de dieren er langer mee bezig zijn om hun dagelijkse hoeveelheid voedsel binnen te krijgen), voeren een aantal dieren en nog veel meer. Die verrijkingen zijn wel erg belangrijk voor de dieren. Normaal gesproken zijn vele dieren (voornamelijk planteneters) uren bezig met het zoeken van voedsel. In gevangenschap hebben ze deze mogelijkheid vaak niet en wordt het voedsel voor ze aangedragen. Een verrijking is dan de oplossing. Neem als voorbeeld een kakatoe. Je pakt een aantal pinda´s draait die in bladeren, knoopt het dicht met weer een ander blad en het duurt even voordat het dier de pinda´s te pakken heeft. Niet alleen de dieren zijn er zoet mee, ook wij. Iedere dag moet je namelijk iets nieuws verzinnen aangezien het interessant moet blijven voor die dieren. Ik weet niet of jullie die reclame kennen van die garnalenpeller van ´even Apeldoorn bellen´ haha op sommige dagen weet je precies hoe die vrouw zich voelt als je 160 verrijkingen aan het maken bent. Maar als je de verrijkingen dan naar de dieren toebrengt weet je wel weer waar je het voor doet. Prachtig om te zien hoe die dieren ervan genieten. Voor de orang oetans kun je alweer wat andere dingen verzinnen die net wat ingewikkelder zijn. Bento (1 van de orang oetans) kan een hele tijd zoet zijn met het poesten van zijn verblijf als je hem een borstel geeft en Is is wat meer gefocust op het eten. Als je hem een verrijking geeft zonder eten, iets wat bijvoorbeeld alleen gebaseerd is op geur dan kijkt hij je echt zo aan van: ja hallo! ben je niet iets vergeten?? Ow en niet te vergeten de beren. Van de week was Frits met Bea het berenverblijf aan het schoonmaken en als verrijking kregen ze een honingraat. Die beren werden helemaal gek.

Na het werk is er altijd tijd om gezellige dingen te doen zoals: futsall met de dierenverzorgers (zaalvoetbal met 30 klein nulletje C), pannenkoeken halen op de locale markt, bezoekje aan natuurreservaat, naar de suikerfabriek van Masarang (organisatie van Willie Smits) en nog veel meer. Die uitjes die we maken is vaak met Meme. Meme heeft een blauw busje dat zodra we het terrein van Tasikoki af rijden omgetoverd wordt tot een discobus. Keiharde muziek en discolicht haha en zo swingen wij hier rond.

Omdat we vandaag een jaar onderweg zijn en het al 5 jaar met elkaar uithouden hadden onze collega vrijwilligers een verrassing voor ons in petto. Niets vermoedend gingen we gisteren naar een nationaal park om verschillende diersoorten, die hier ook in de opvang zitten, in de vrije natuur te zien maar net voor dat we het busje van onze DJ Meme' (ja je leest het goed Speedy is er niets bij en als een taxi chauf Meme heet kan de lol niet meer op natuurlijk!) kregen we te horen dat we ook even wat spullen in moesen pakken om te overnachten want ze hadden voor ons een lodge geboekt met drie maaltijden. Echt super lief!!!!!!! En totaal onverwacht. Dus na 15 minuten had Yannick de tranen uit de ogen en de hutkoffer ingepakt en konden we gaan... onbegrijpelijk toch dat mensen zoiets doen voor eigenlijk wild vreemden. Na een zeer relaxte nacht en een paar bijzondere dieren gespot te hebben zijn we vanmiddag dus teruggekomen met een taart als bedankje. Bij terugkomst kregen we nog meer goed nieuws: Met nog ongeveer een week in het verschiet hebben we de kers op de taart nog in het vooruitzicht. We hebben vandaag te horen gekregen dat we warschijnlijk volgende week getuigen gaan zijn van de vrijlating van een neushoornvogel, een Lorrie en een Koeskoes! dus als alles goed gaat zien we dan op onze een na laatste dag waar we het allemaal voor doen, het terugzetten van wilde dieren in hun natuurlijke leefomgeving!

p.s. de foto´s komen over een aantal dagen