'Howsitgoingwhereareyouheadding?'
Door: Frits, Jozef en Yannick
Blijf op de hoogte en volg Frits en Yannick
18 Februari 2013 | Myanmar, Rangoon
Dat waren de onverstaanbare woorden van een rasechte Australier op het vliegveld. It’s going great and we are headding to Myanmar. Het land wat nog ‘echt’ schijnt te zijn en niet verpest door de Westerse wereld, zeggen ze.
Op het vliegveld wordt dat al snel duidelijk door de bus die ons komt ophalen. Je kunt namelijk dwars door de bus heen kijken en dan heb ik het niet over de ramen. Voor de verandering zit bij deze bus het stuur niet op de plek waar bij ons het dashbordkastje zit, wel zo handig als je rechts rijdt. Toch dachten de fabrikanten van die gemotoriseerde koffiemolens hier dat het stuur in het dashbordkastje vele malen praktischer is. Wat het oversteken hier redelijk uitdagend maakt. Met gevaar voor eigen leven dan toch de stad Yangon gaan verkennen. Met onze bijbel in de hand op naar de 1e tempel. Frits en ik hebben het wel gehad met die goudkleurige rommel en al helemaal als ze dan ook nog beweren dat er een haar van Boeddha ligt. Yeah right! En wij hebben thuis een kanarie van 7kg. Ome Jos, nog niet overspoeld door tempels, vond het wel mooi. Het sightseen sloten we af met Mo. Een local die ons meenam naar een plek waar veel mensen uit Myanmar komen eten. Daar waar we dus ook kennis mochten maken met de gewoontes van locals zoals het kussende geluid wat ze maken om een ober te roepen of het welbekende rochelende geluid gevolgt door een klodder die ze voor je voeten droppen. Ondanks dit wilden we toch nog wat meer zien van het locale leven en gingen we een stukje met de trein mee. Een trein vol met marktkooplui. Er werd vanalles verkocht van bezems tot appels (die even daarvoor werden gepoetst met het shirt dat ze waarschijnlijk al 3 dagen aanhadden). Jos en Frits konden de verleiding niet weerstaan om de pruimtabak te proberen wat natuurlijk werd toegejuicht door de locals met hun mond vol deze rode prut.
Iets wat je gezien moet hebben in Yangon is Shwedagon pagoda. Wij als cultuurbarbaren liepen met onze wandelschoenen de trap op. ‘ Schoenen uit!’ zeiden ze. Ow oeps! Fout 2 werd gemaakt door Jos die zonder te betalen het complex binnenliep. Toen begon het gedonder. Boeddha straft onmiddelijk maar waarschijnlijk gewoon wat fout gegeten. Alles wat erin ging kwam er via alle mogelijke manieren uit. Wat er voor zorgde dat we zo ongeveer pure O.R.S. dronken en pillen aten bij het leven. Het duurde en duurde, na ongeveer een week toch maar naar een dokter gegaan in Bagan. Met paard en wagen erheen. Na een paar dagen en heel wat pillen rijker (3euro lichter p.p.) waren we weer de oude en konden we Bagan met haar prachtige tempels gaan bekijken. Het is net of je teruggaat in de tijd overal zie je ossenkarren, prachtig! En niet te vergeten Mt. Popa op 1 uur rijden van Bagan. ‘Hebben ze een mooie berg zetten ze er weer zo’n lelijk ding bovenop’ zou Frits zeggen. Inmiddels waren wij bekend met het fenomeen schoenen uit. En dan te weten dat het bij deze tempel stikte van de makaken (apen) die alle offers op komen eten. En ja je raadt het al wat erin gaat moet er ook uit en dan loop je daar dus op je blote voeten...
Onze volgende bestemming werd ons aangeraden door Mark. Er gaat niets boven advies van onze trouwe motormuis zelfs geen Lonley Planet. Dus op naar Kalaw om ons mentaal voor te bereiden op een 3daagse trekking. Samen met Shannon (een verstaanbare Australische), Pan Shwe (de gids) en nog een andere Shwe (als kok) kon ons avontuur beginnen. Via het bos, door theeplantages, over bergtoppen met prachtige vergezichten, door velden waar boeren aan het buffelen waren met hun runderen, kijkend naar een hemel vol sterren, genieten van het lokale eten, naar de wc in een houten hok en slapen op de vloer... Wauw wat een ervaringen! Ow en wat dacht je van het bijwonen van een locale bruiloft of kinderen die Engelse les krijgen op school en je denkt: wat goed! Totdat ze beginnen met het alfabet en al gauw duidelijk wordt dat of de juf of alle kinderen dislectisch zijn als ze uit volle borst roepen: A, J, I, K, M, B, Z....
Een van de mooiste dingen van deze 58km lange tocht was misschien toch wel de boottocht over het Inle Lake. De mensen leven hier op het water, ze verbouwen er hun gewassen en zijn allemaal in de weer met fuiken om vis te vangen. Nyuang Shwe is dan ook het dorp waar wij even lekker zijn bijgekomen van onze tocht. Rondfietsen door de omgeving, bezoekje aan een wijnproverij en ‘s avonds een rijstwijntje drinken tussen de locals. Eenmaal op adem pakte we de bus naar Hsipaw (Seepow). Heel mooi zo’n berglandschap alleen iets minder dat het een rit van 13 uur was. Het geeft meer het gevoel of je aan een stuk door in de achtbaan zit incl. kotsneigingen. Maar we hadden het er graag voor over. Even weg van al die toergroepen met bleekscheten en op naar het wat autentiekere Myanmar. Daar waar geregeld de stroom uitvalt, ze de boiler stoken op hout, het dorpje waar je voor 0,90 eurocent goed kan eten, Miss Popcorn de meest lekkere fruitsalade ooit heeft en je door vele mensen wordt begroet met een brede glimlach en Mingalabar (mag al het goeds tot u komen/ oftewel hallo)! Ook hier konden we het niet weerstaan de berggeiten uit te hangen en besloten we 2 dagen te gaan hiken. In ons gezelschap ook het Italiaanse koppel: Valeria en Fritzie (78!). Ook zij liepen 5 uur in de zon tegen een berg op en sliepen met ons op de grond in de ‘home stay’. Eenmaal terug in Hsipaw was er nog wat tijd om ‘Little Bagan’ te bezoeken en vervolgens met de zeer luxe bus terug naar Yangon.
Na 27 dagen zit het er weer op en verlaten we het land van: temples, stuppa’s, stof, verrassend leuke dorpjes en prachtige voertuigen. Het land met super vriendelijke mensen. Het land genaamd Myanmar.
Op het vliegveld wordt dat al snel duidelijk door de bus die ons komt ophalen. Je kunt namelijk dwars door de bus heen kijken en dan heb ik het niet over de ramen. Voor de verandering zit bij deze bus het stuur niet op de plek waar bij ons het dashbordkastje zit, wel zo handig als je rechts rijdt. Toch dachten de fabrikanten van die gemotoriseerde koffiemolens hier dat het stuur in het dashbordkastje vele malen praktischer is. Wat het oversteken hier redelijk uitdagend maakt. Met gevaar voor eigen leven dan toch de stad Yangon gaan verkennen. Met onze bijbel in de hand op naar de 1e tempel. Frits en ik hebben het wel gehad met die goudkleurige rommel en al helemaal als ze dan ook nog beweren dat er een haar van Boeddha ligt. Yeah right! En wij hebben thuis een kanarie van 7kg. Ome Jos, nog niet overspoeld door tempels, vond het wel mooi. Het sightseen sloten we af met Mo. Een local die ons meenam naar een plek waar veel mensen uit Myanmar komen eten. Daar waar we dus ook kennis mochten maken met de gewoontes van locals zoals het kussende geluid wat ze maken om een ober te roepen of het welbekende rochelende geluid gevolgt door een klodder die ze voor je voeten droppen. Ondanks dit wilden we toch nog wat meer zien van het locale leven en gingen we een stukje met de trein mee. Een trein vol met marktkooplui. Er werd vanalles verkocht van bezems tot appels (die even daarvoor werden gepoetst met het shirt dat ze waarschijnlijk al 3 dagen aanhadden). Jos en Frits konden de verleiding niet weerstaan om de pruimtabak te proberen wat natuurlijk werd toegejuicht door de locals met hun mond vol deze rode prut.
Iets wat je gezien moet hebben in Yangon is Shwedagon pagoda. Wij als cultuurbarbaren liepen met onze wandelschoenen de trap op. ‘ Schoenen uit!’ zeiden ze. Ow oeps! Fout 2 werd gemaakt door Jos die zonder te betalen het complex binnenliep. Toen begon het gedonder. Boeddha straft onmiddelijk maar waarschijnlijk gewoon wat fout gegeten. Alles wat erin ging kwam er via alle mogelijke manieren uit. Wat er voor zorgde dat we zo ongeveer pure O.R.S. dronken en pillen aten bij het leven. Het duurde en duurde, na ongeveer een week toch maar naar een dokter gegaan in Bagan. Met paard en wagen erheen. Na een paar dagen en heel wat pillen rijker (3euro lichter p.p.) waren we weer de oude en konden we Bagan met haar prachtige tempels gaan bekijken. Het is net of je teruggaat in de tijd overal zie je ossenkarren, prachtig! En niet te vergeten Mt. Popa op 1 uur rijden van Bagan. ‘Hebben ze een mooie berg zetten ze er weer zo’n lelijk ding bovenop’ zou Frits zeggen. Inmiddels waren wij bekend met het fenomeen schoenen uit. En dan te weten dat het bij deze tempel stikte van de makaken (apen) die alle offers op komen eten. En ja je raadt het al wat erin gaat moet er ook uit en dan loop je daar dus op je blote voeten...
Onze volgende bestemming werd ons aangeraden door Mark. Er gaat niets boven advies van onze trouwe motormuis zelfs geen Lonley Planet. Dus op naar Kalaw om ons mentaal voor te bereiden op een 3daagse trekking. Samen met Shannon (een verstaanbare Australische), Pan Shwe (de gids) en nog een andere Shwe (als kok) kon ons avontuur beginnen. Via het bos, door theeplantages, over bergtoppen met prachtige vergezichten, door velden waar boeren aan het buffelen waren met hun runderen, kijkend naar een hemel vol sterren, genieten van het lokale eten, naar de wc in een houten hok en slapen op de vloer... Wauw wat een ervaringen! Ow en wat dacht je van het bijwonen van een locale bruiloft of kinderen die Engelse les krijgen op school en je denkt: wat goed! Totdat ze beginnen met het alfabet en al gauw duidelijk wordt dat of de juf of alle kinderen dislectisch zijn als ze uit volle borst roepen: A, J, I, K, M, B, Z....
Een van de mooiste dingen van deze 58km lange tocht was misschien toch wel de boottocht over het Inle Lake. De mensen leven hier op het water, ze verbouwen er hun gewassen en zijn allemaal in de weer met fuiken om vis te vangen. Nyuang Shwe is dan ook het dorp waar wij even lekker zijn bijgekomen van onze tocht. Rondfietsen door de omgeving, bezoekje aan een wijnproverij en ‘s avonds een rijstwijntje drinken tussen de locals. Eenmaal op adem pakte we de bus naar Hsipaw (Seepow). Heel mooi zo’n berglandschap alleen iets minder dat het een rit van 13 uur was. Het geeft meer het gevoel of je aan een stuk door in de achtbaan zit incl. kotsneigingen. Maar we hadden het er graag voor over. Even weg van al die toergroepen met bleekscheten en op naar het wat autentiekere Myanmar. Daar waar geregeld de stroom uitvalt, ze de boiler stoken op hout, het dorpje waar je voor 0,90 eurocent goed kan eten, Miss Popcorn de meest lekkere fruitsalade ooit heeft en je door vele mensen wordt begroet met een brede glimlach en Mingalabar (mag al het goeds tot u komen/ oftewel hallo)! Ook hier konden we het niet weerstaan de berggeiten uit te hangen en besloten we 2 dagen te gaan hiken. In ons gezelschap ook het Italiaanse koppel: Valeria en Fritzie (78!). Ook zij liepen 5 uur in de zon tegen een berg op en sliepen met ons op de grond in de ‘home stay’. Eenmaal terug in Hsipaw was er nog wat tijd om ‘Little Bagan’ te bezoeken en vervolgens met de zeer luxe bus terug naar Yangon.
Na 27 dagen zit het er weer op en verlaten we het land van: temples, stuppa’s, stof, verrassend leuke dorpjes en prachtige voertuigen. Het land met super vriendelijke mensen. Het land genaamd Myanmar.
-
18 Februari 2013 - 07:41
Frits En Yannick Van Dijk En Mulder:
Mingalabar!
Wederom lukt het niet met de foto's. We vliegen zodadelijk naar Kuala Lumpur (Maleisie) en we hebben hoop dat de internet verbindingen daar wat beter zijn om de foto's te kunnen uploaden. Dus nog even geduld ;)
Groetjes van ons -
18 Februari 2013 - 10:20
DC:
Howdy folks,
mooi verhaal.Weer een echt Yannick verhaal. Wat gaat de tijd toch snel. Al weer 27 dagen in Myanmar geweest. Wij zijn benieuwd naar de foto's. Maar die komen wel.
Heb van Misses OAD begrepen dat we deze week skypen. Kijken er naar uit.
Veel plezier in Kuala Lumpur.
PSY -
18 Februari 2013 - 10:37
Tante Suusje En Uncle T:
hoi Fritzie en Annie,
Wij hebben uncle T zijn feestje ook goed doorstaan,
iedereen had zich goed aan de dresscode gehouden,
het was super geweldig, en helaas in een knipoog ook weer voorbij.
( hij wil dit graag ieder jaar ) ;)
En we hebben de carnaval weer overleeft.
Het was volgens ons niet zo druk als andere jaren,
maar desalniettemin SUPERGEZELLIE!!
Jullie hebben het ook weer super,
veel gezien en meegemaakt.
hey ome Rnol is me net voor, hij kan het ietsje sneller typen.
Wij wensen jullie nog een voorspoedige reis,
en heel veel plezier in Kuala Lumpur.
groetjes en kiekgoeuut.
-
18 Februari 2013 - 12:17
Leo En Kaatje:
Hallo luitjes, Wat gaat de tijd snel, alweer bijna een jaar weg. En jullie verhalen blijven ons boeien.
Jullie genieten nog steeds aan de verhalen te lezen. Wat hebben jullie veel gezien in de tijd dat jullie weg zijn, en natuurlijk ook veel meegemaakt. Wij gaan weer afsluiten met de groetjes van ons twee uit uden.
Geniet nog van alles wat jullie nog gaan zien en meemaken. houdoe -
18 Februari 2013 - 14:44
Jeanne:
Yannick, mag ik jullie kanarie eens zien!!! wow 7 kilo (hahaha)
Wat een geweldig verhaal weer om te lezen. Minder was het om te lezen dat jullie ziek zijn geweest maar dat zou hier ws ook wel zijn geweest aangezien half Nederland ziek is.
Is het voor jullie allemaal nog een beetje bij te houden waar jullie overal zijn geweest en wat jullie allemaal hebben gezien!!! Wat hebben jullie hier goed aan gedaan.
Geniet nog volop, we wachten in spanning op de foto's en de volgende verslagen.
Groetjes uit Seitert
-
18 Februari 2013 - 20:15
Mark En Laura:
He Frits en Yannick,
Wat een leuke verhalen weer!
Beetje veel darmwerkingen maar leuk om te zien dat jullie het NOG STEEDS zo naar je zin hebben!
TIJD OM NAAR HUIS TE KOMEN!!!
Groetjes uit het warme en vooral zeer zonnige Erp -
18 Februari 2013 - 20:52
Lily:
Nog 31 dagen en dan zijn jullie alweer een heel jaar weg, maar wel hele leuke verhalen..
Maar het is inderdaad tijd om naar huis te komen, de kaartjes voor Guus liggen namelijk al te wachten! -
19 Februari 2013 - 13:32
Skippy :
Do you go to a land down under?
Leuke nieuwe ontwikkeling om ook Australie te bezoeken.
Dan heb je die kant van de wereld ook gehad en kunnen jullie met een gerust hart weer denken aan de terugkeer naar Nederland.
Voor de volgers die er van uitgingen ( zie boven ) dat het tijd wordt om naar huis te komen, is dit waarschijnlijk wel een tegenvaller.
Maar jullie zijn al een heel eid op weg, dus waarom ook niet.
Maar eerst nog even werken op Sulawesi.
We horen de verder details wel via Skype.
Mum and Dad down here
Bij de weg, er zit een nog groter tijdvereschil tussen Australie en Nederland. Dit als tip voor het verzenden van berichten. Hoeven wij niet midden in de nacht op om jullie berichten te ontvangen. -
19 Februari 2013 - 20:02
Wilma:
Hoi Frits en Yannick
Ik ben geen lezer maar wat je schrijft Yannick is makkelijk te lezen. Wat ' n avontuur blijft het voor jullie. Petje af. Vakantie vinden we allemaal leuk maar op deze manier is het ook flexibel zijn en afzien. Wat jullie meemaken is wel tig keer mooier en spannender dan vakantie in 'n 5 sterren hotel en dan all inn.
Jullie eten daar goed voor 0,90 euro cent daar krijg je in 'n 5 sterren hotel vast niet veel voor. Ook het slapen op de grond en onder de sterren hemel verschilt vast met 'n 5 sterren hotel. Jullie wisten vast al dat als jullie terug komen de carnaval voorbij is, jullie petekind al bijna loopt en we hier geen Koningin meer hebben maar 'n Koning. Verder nog even wat statistieken: Wisten jullie dat jullie dagboek al 22922 keer bekeken is. Alhoewel nu op 22923. Dat kan menigeen beroemde auteur vast niet zeggen. Fijne tijd verder nog.
Groetjes Wilma -
19 Februari 2013 - 20:34
Domino:
Oh nee, de kinderen hebben een ticket geboekt naar Sydney!!
Moeten we jullie nog langer missen!
Gelukkig worden we goed op de hoogte gehouden door alle leuke verhalen. Hebben jullie in Australië misschien nog een reisgids nodig met enige ervaring? Ik meld me bij deze gratis aan om jullie rond te leiden...hihi
-
19 Februari 2013 - 20:37
Willie Wockadoda:
Heej et en fritsgerald,
Even een wetenwaardigheidje. Een wombat kan NIET, ik herhaal NIET, vliegen. Sommige mensen (zussen bv) denken dat namelijk. Maar zoek dus niet in de lucht maar gewoon op de grond!!
Knuffel Willie -
20 Februari 2013 - 10:54
Vivian En Mark:
Hee Frits en Yannick,
Wat een gaaf verhaal weer!
Ik (vivian) word er weer Super jaloers van(!!!) maar ben stiekem toch ook wel een klein beetje blij dat ik van alle aziatische gewoontjes af ben ;)
Wij willen jullie toch even laten weten dat we een huis hebben gekocht in asten, en dat het toch hoog tijd word dat jullie terug komen zodat jullie in mei kunnen komen kijken! haha
Nog heeeeeel veel plezier!
Groetjes, Vivian en Mark -
20 Februari 2013 - 18:01
Ruud En Nel:
Hoi Frits, Yannick en natuurlijk ome Jos,
Wat een prachtige verhalen weer. We blijven ze met veel plezier lezen.
Jammer dat jullie ziek waren, maar ja het leven gaat nou eenmaal niet altijd over rozen!!
Geniet er nog van!
Groetjes uit Dommelen. -
22 Februari 2013 - 19:13
Gerda:
Een prachtig verhaal en mooie foto's. Geniet nog een tijdje. De groeten aan de apen als je daar bent. En natuurlijk aan Napoleon. Hopen dat jullie niet meer ziek worden. Hier zijn er veel zieken. Het hoest en proest. Maar alles komt goed. Nog een fijne reis verder.
-
21 Maart 2013 - 14:59
Jozef:
Mooi die foto's, had ik nog niet gezien. wat n dromerig land he. Geweldig dat ik daar bij mocht zijn. Beetje laat maar was noggal afgeleid op de rest van de reis nu enkel de belasting doen vandaar dat ik alle tijd heb om deze mooie beelden te bekijken. gr ome Jos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
