Oase op de vuilnisbelt

Sinds de familie huiswaards is gekeerd heb ik de taak gekregen de croniekschrijver te worden en verslag te doen van de avonturen van Annie, Fred en mijzelf (Jozef). De gespierden uit Vlierden en haar twee companen kan ik ook zeggen.
Onze levensstandaard ging meteen een pitje lager toen we via Jakarta in Yogyakarta aankwamen. Terwijl de drie andere reizigers van hun airco hotel in Medan de laatste dag genoten checkten wij in bij Hostel Losmen Utar midden in een wijkje met hele dunne steegdjes. We werden door n soort proppers ontvangen die ons zo snel mogelijk in een hotel wilde proppen. Maar Yannick en Frits lieten zich niet zomaar door deze professionals ergens plaatsen en terwijl ik bij het zoveelste pension even op de bank bleef wachten liepen zij nog n paar rondjes door de stromende regen. Uiteindelijk namen we het toch n driepersoons kamer dwz Yannick kreeg de eer om op een matras op de grond te slapen tussen Frits en mij in. Eerst dachten we dat het er erg vies was maar dat wende snel. Wel hadden we een eigen badkamer of wat daar voor door moest gaan. Zonder wasbak dat is op Java de gewoonte. Misschien zijn ze bang dat alle backpakkers hun was daar zelf in gaan doen. Wat ook zo is. De volgende ochtend genoten we van het inclusief ontbijt. Yannick meteen weer aan de Nasi Goreng en de jongens geroosterd brood met iets van jam. We konden nu wel een tweede kamer erbij huren dat was fijn. Napoleon bleef in de ‘driepersoons’ kamer met douche en Y & F gingen naar een zonder prive badkamer maar met prive. Uiteindelijk zijn we n hele week gebleven want vandaaruit konden we mooi Yogya bekijken. Onderweg naar het Kraton (paleis van de laatste Maharaja) over ‘n markt waar n kermis was. Er zou een optreden in het Kraton zijn met wajang poppen (ja die van de bekende margarine) maar die hadden al ingepakt voor we kwamen. Wel was er een tentoonstelling alle parafernalia van die Maharaja, erg geliefd was die man geweest ze hadden alles in vitrines liggen van z’n zwemdiploma’s tot z’n netjes opgevouwen sokken. Vele foto’s in gala en traditioneel javaanse kostums, medaljes en draagstoelen. Er waren mooie ruimtes zonder muren eigenlijk meer daken op palen waar de optrekjes waren. Maar de ruimte waar de tentoonstelling was leek meer op varkensstallen met mooie vitrines erin. s Avonds aten we in een lokaal restaurant waar je ook slang kon eten. Wij kozen voor Gado Gado, safe. De tweede dag gingen we naar Prambanan, dit is een Hindoe Tempel complex. Maar we vroegen ons af of het niet eerlijker was geweest als wij het bedrag van de toegangsprijs hadden ontvangen i.p.v. betaald omdat we een grotere attractie leken voor de lokale mensen dan de oude gebouwen. Sir, sir picture please? Madame picture?? Wat wij graag deden onze ijdelheid strelend. We hadden die dag nog een vierde reisgezel, Lizette uit Nijmegen voegde zich bij ons. Een lichtgevende witte meid die nu door de omgeving reisde wachtend op haar vriend die zich op Bali bij haar zou voegen. Lizette was op haar vorige plaats in Thailand onder een parasol dusdanig verbrand dat de Javanen haar Blanda Goreng noemden Gebakken witte. Nou de tempel was mooi en er waren vele mooie reliefs (uitgehakte voorstellingen) van de diverse Hindoe verhalen.
Een andere dag gingen we naar de andere in de buurt gelegen attractie de Borobuduur. Een nog ouder tempel complex dit maar Boedistisch. Ook hier betaalden wij weer het 70voudige van de javanen omdat we uit zo’n ‘rijk’ land komen. Toen we alles gezien en gedaan hadden in Yogya gingen we met de trein naar Bandung. Prachtig van dat oogstrelende landschap: vulkanen met wolken eromheen en dalen met rijst velden, dessa’s. Aangekomen in Bandung viel het zoeken naar een hotel in het donker niet mee. We kwamen uiteindelijk met een taxi bij een heel smerig hotel, in zo een waar zelfs de kakkerlakken niet willen overnachten. Gelukkig kwamen we een jongen tegen die ons te voet weer naar een ander hotel bracht wat van een ex-uitsmijter uit Rotterdam bleek te zijn. Dit was n stuk schoner, mooie kamers en het was s avonds best gezellig met verhalen over sex, drugs en rockenrol (Nederland). De volgende dag gingen we meteen door naar Bogor, door de bergpas was het plan. De tocht door de bergen met de bus viel zwaar tegen ten eerste ging hij uiteindelijk niet door de pas en het duurde en duurde maar en omdat het dan ook nog zo warm is viel iedereen de hele tijd in slaap dus dan geniet je ook niet zo van het uitzicht. Er kwamen ook voordurend musicanten of hard schrewende venters de bus in om hun dagelijkse kostje te verdienen. Wat ons dan weer stoorde in de slaap.
In Bogor bij Ibu Abu en haar dochter hadden we uiteindelijk een slaapplek gevonden waar we dankbaar gebruik van onze zelf meegebrachte lakenzakken want alles was vies en niet meer schoongemaakt sinds de bouw, in de jaren 30. Echt vreemd dat die Indonesiers hun auto’s van buiten en van binnen inclusief motor brandschoon maken maar hun woonomgeving helemaal laten vervuilen, bah. Vanuit ons betralied en begaast balkon keken we uit op de huizen die een paar weken eerder in de ravijn gestort waren tijdens een regenbui. Op een ochtend zag ik ook een enorme leguaan naast het balkon zitten en we zagen de ratten spelen in de spelonken. Op de bovenste verdieping van een warenhuis, zoals V&D, bekeken we bij n kopje koffie de prachtige vulkaan die boven Bogor uitsteekt met de ondergaande zon. Het mooiste van Bogor was toch wel de botanische tuin uit 1800. Prachtig zo’n oase op de vuilnisbelt.
Toen met de trein richting Jakarta. Of ja dat dachten we tenminste, de trein had vertraging en toen de trein ging, ging die ook na een stuk of 5 stations weer terug omdat er verderop gedemonstreerd werd. Dus terug en weer wachten en uiteindelijk s avonds wel in Jakarta aangekomen. Bijna iedereen die we spraken vond het daar afschuwelijk. Wij gelukkig niet, die mensen zijn gewoon niets gewend. We bezochten het nationale monument met bijpassende nationalistische muziek uit de speakers. Ook wilde we naar een Imax bioscoop die ik al op internet gezien had een soort tussen de wolkenkrabbers hangende zwarte doos met lange roltrappen er naar toe. Dat ging dus niet door want het ding is nog niet gebouwd. Toen maar eens kijken wat er van Batavia geworden is. Nou dat is dus nu de echte achterbuurt van Jakarta, ik begrijp ook wel dat de Indo’s dit niet tot bedevaarts oort van de Nederlanders willen maken het is nu echt net een scene uit een hele enge film (wel weer goed voor mooie novip foto’s). Jakarta is heel modern met een heel hippe skyline. Lekker eten etc.
Nou dat was voorlopig dan Indonesie want we zijn naar Singapore vertrokken ff vliegen en je bent weer in een heel andere wereld. Best moeilijk om backpackers budget te overleven in Singapore. Maar het is ons gelukt We sliepen in een jeugdhostel, ik in een dorm. Dat is als je niet je eigen slaapkamer hebt maar de kamer deeld in kleine Ikea stapelbedjes. Onder mij lag dag en nacht een oude Chinees te slapen. De airco stond op 24 best koud en er waren geen ramen, nou lekker gezellig. Dus we zaten veel op straat dat was leuk en keken uit op de Arabische buurt. Elke dag aten we van een ander land en/maar meestal in het zelfde schoppingcenter in de kelder waar goedkoop vanalles te krijgen was.
Ons doel voor Singapore was een visum voor Myanmar regelen. Dat duurde twee dagen maar is zonder moeite gelukt en dus daarmee ook het doel van onze reis naar Singapore bereikt. Verder hebben we natuurlijk niet stilgezeten. We gingen met z’n drieen naar Singapore zoo. Heel goed vond onze expert overal bordjes bij met uitleg, prachtige verblijven en net of je zelf door de jungle loopt. Vooral de stromende regen was erg toepasselijk maar dat laat ons doorgewinterde Nederlanders de pret niet drukken. s‘Avonds hadden ze ook een Night Safari waar Y en F heen gingen ik besloot dat dieren in het donker moeilijk te zien zijn. En ging naar Chinatown. Wat bleek, Chinees nieuwjaar werd er al ieder weekend met optredens en lichtshows en lekker eten gevierd. Het was een mooi gezicht. De volgende dag nam ik Y&F mee en gingen we weer kijken en souveniertjes kopen. Frits en ik zijn gingen ook nog naar een Museum voor moderne kunst en dat was net zo uitgebreid gedocumenteerd als de dierentuin. Wel apart dat om de 4 meter een suppost met de arm stond aan te wijzen waar we moesten lopen en waar we naar moesten kijken. Wij hebben uiteraard ook de vele shoppingmalls bezocht op de welbekende Orchardroad van Gucci tot Prada. Wat ons hier opviel was dat de meisjes wel erg korte rokjes droegen en sexy gekleed gingen na het Islamitische Indonesie wel vreemd. Voor ons geen korte rokjes, onder het motto: airco geeft je vleugels kocht ik zelfs nog even een gewatteerd jasje.
Singapore, het land waar je een boete krijgt voor alles wat in Indonesie normaal is. Je mag niks op straat gooien en niet in het openbaar drinken of eten, roken etc. alles is schoon en georganiseerd. Heerlijk! Vinden vooral Frits en Yannick na 10 maanden reizen door het chaotische en niet altijd even schone Azie. Overal dure shoppingmalls, hoge luxe gebouwen waar ze dag en nacht aan werken, dure auto’s op straat, mensen hebben allemaal nieuwe kleren, alle landen en volken door elkaar en zeker geen last van de crisis. Singapore it’s a fine city!

Na n week vlogen we naar Yangon. Waarvan het volgende verslag zal volgen.

Met vriendelijke groeten uw gastredacteur Jozef