Een half jaar on the road

Na een lange busrit in een minibusje met een stuk of 6 hardhouten bedden en wat Cambodianen hebben we een paar uur op onze grote bus naar Laos moeten wachten. Tijdens het wachten kwamen we Mark weer tegen en samen met hem zijn we bijna weg gespoeld door de regen toen we wat Riel (Cambodjaans geld) wilden wisselen in Kip. Kip? Zie ik jullie al denken wat moet je in godsnaam met kippen. Kip is Lao geld het is soms vies en stink ook ooit maar voor de rest heeft het totaal geen overeenkomsten met onze Nederlandse Barnevelders. Na een korte busrit bereikten we de grens en hier werden we weer $5,- afgetroggeld om een stempel te krijgen in ons paspoort, terwijl we al een visum hadden (de rukkers). Maar goed we hebben weinig keus. Een paar km verder worden we in een klein open busje gepropt, een stukje met de boot om 1 van de 4000 eilanden gelegen in de Mekong rivier te bereiken. Don Det is the place to be voor veel backpackers omdat het zooo relaxed is. Je kunt er namelijk overal happy stuff eten, drinken of roken, oftewel marihuana. Meerdere malen worden wij raar aangekeken aangezien wij als Nederlanders geen wiet roken… We komen terecht bij een mooi bungalowtje dat gerunt wordt door een vriendelijke man met zijn vrouw en een paar ‘dochters’ . Of het echt zijn kinderen zijn weten we niet maar we stonden even raar te kijken toen we incheckten. Het fenomeen Ladyboy’s hadden we een paar jaar terug al mogen meemaken in Thailand maar toch keken we elkaar even raar aan toen we deze freak show aanschowden haha. De tweede dag hadden we besloten om naar het andere eiland, dat verbonden is met een brug, te fietsen. Nadat we de waterval hadden gezien zijn we naar de andere kant van het eiland gefietst. Ze hadden de brug net zo goed weg kunnen laten want door de enorme bui hadden we het gevoel of we aan het waterfietsen waren. Niet al te vrolijk keerden we terug naar Don det waar de stroom inmiddels ook uitgevallen was. Weg hier, dezelfde avond nog tickets geboekt om naar Pakse te komen. Toen we op het vaste land waren kreeg Frits al weer bijna ruzie met de buschauffeur die duidelijk een hekel had aan toeristen. Eerst liet hij de Azieaten in de bus en legden hun tassen netjes achterin. Toen wij mochten instappen begon hij onze tassen op het dak te smijten. Om een echte ruzie te voorkomen is Frits maar vast in het busje gaan zitten en Yannick en twee Duitsers keken hoe hij alles inpakten op het dak. Toen we aankwamen werden de Aziaten net jes bij het gevraagde hotel afgezet maar toen de Duitse jongen vroeg of de chauffeur wist waar een bepaald guesthouse was kon hij alleen maar “one stop” uitkramen. Wat dus betekende dat het lopen werd. Na een zoektocht hadden we toch een goed schoon en rustig hotel gevonden dat ook nog eens erg goedkoop was, super! De dag erop beginnen we aan een twee daagse brommer trip naar het Bolaven plateu, dat bekend staat om z’n koffie en mooie watervallen. De koffie was inderdaad lekker en de watervallen waren erg mooi. ‘s Avonds slapen we bij een soort homestay waar we ook mee helpen koken. Nou ja koken? Het schijnt dat je van een pompoenplant niet alleen de pompoen kunt eten maar ook het blad en de stengels. Wat Frits nog weet van zijn eerste baantje bij v. Moorsel is dat de stenels erg pijnlijk kunnen zijn tijdens het oogsten. Maar nee hier eten ze het gewoon op. Dus onze taak was pompoentakjes schoon maken euhh ja.. hoe doe je dat?? Geen idee maar na een keer voordoen beginnen we wat te pulken. Blijkbaar doen we het niet heel goed want de man maakt opeens de opmerking: ‘eten jullie dit niet in Nederland?’ Uhm nee hoezo kun je dat zien dan?. Het eten is heel erg lekker maar een beetje typisch dat we gvd een uur lang aan die groene takjes hebben lopen plukken en niemand er ook maar iets van proeft haha mischien hebben we toch iets vekeerd gedaan? De volgende dag maken we de ‘loop’ af waar we nog een aantal watervallen spotten.
Bin there don det, op naar Thakheak. De afstand is ongeveer 150 km en daar doe je maar 10 uur over met de bus. De bus vertrekt stipt maar een beetje raar dat hij dan na 200m een half uur stil gaat staan. En wat doe je in een half uur tijd?.. een motor of 3 op het dak knopen. Dat geeft de locale vrouwtjes mooi de tijd om ons eieren op stok aan te smeren (niet te verwarren met eierstokken) of gespieste kipenboutjes wat meer boutje is dan kip. Na tien uur bussen willen de tuk tuk mannen ons wel voor 3euro naar een slaapplaats brengen. Ons niet gezien 3 euro, afzetters! Nee wij lopen wel, eigenwijs als we zijn komen we bezweet en wel aan op onze geplande slaap plaats die met z’n 9 euro per nacht eigenlijk ook veel te duur is. Weer staat er een loop met de motor op het program. Daags erop rijden we door het super mooie limestone bergen van Laos op een rotte Koriaanse brommer. Deze was het minst slecht van de 3 brommers die we geprobeert hadden. Dat wil zeggen deze remde tenminste. We rijden de hele dag tot we een grote energiecentrale voorbij rijden die door de stroming van een rivier energie opwekt. Je zou zeggen, das mooie groene energie maar ze kappen er wel een heel stuk bus voor weg en niet te vergeten stroomt er door z’n centrale een heel groot gebied onder waardoor er een veel groter stuk natuurgebied verzuipt inclusief de dorpen. Ach maakt niet uit dat hebben de Chinezen en Vietnamezen die hier z’n beetje alles runnen gewoon ingecalculeerd. Het laatste stuk van de route is erg ruw en meer modderplas dan begaanbare pad. Niet ech handig als je met z’n 2e op een brommer met gestroomlijnde bandjes zit. Als we dineren zijn de mensen van het guesthouse net als de katten insecten aan het vangen. Een echte delicatessen leggen ze ons uit als we klaar zijn met eten (gelukkig). De dag erop vervolgen we al vroeg onze off the road trip. 60km modder plassen en klei glijbaan voor de boeg. Na ongeveer 2 uur was Frits zo moe van het concentreren en corigeren dat hij het idee had dat hij een fiets had gehuurd en dat daar Yannick nog eens achterop zat. Pff wat een k.. weg. Tot op zekere hoogte was het nog leuk maar nu was het eigenlijk wel genoeg geweest, helaas waren we pas op de helft. Auto’s zaten vast in de blub en het checken of dat we geen waterscooter bijhadden was ook geen aanrader. Midden in de plas hadden we de scooter bijna verzopen. Gelukkig een iets betere weg.. dachten we, er was een beetje harde weg te vinden tussen de gaten. Helaas een gat over het hoofd gezien en daar lagen we met ons heel hebben en houden half of de weg half in een plas te koekeloeren. Buiten 1 spiegel en Frits z’n ego was er niets kapot. We buigen de rem hendel weer recht bekijken wat schrammen en blauwe plekken en rijden door. Later die dag bereiken we het plaatsje wat we gepland hadden. Gearriveerd bij het guesthouse sprak er niemand Engels, slapen kon wel maar eten werd lasting. In een winkeltje kopen we wat cakjes en een zak chips als diner. Het ontbijt de volgende dag was ook een hele ervaring. De man vraagt letterlijk 6 keer wat we willen eten, 7 keer zal hij wat genant gevonden hebben en toen kruiste hij het maar aan op de menukaart en nam die mee naar de keuken. Afrekenen was ook leuk, of we zelf ff uit wilden rekenen hoeveel het is haha. Super ervaring! We hebben die dag de Cong Lor cave bezocht, een prachtige 7km lange grot. Met een bootje, veel herrie in zo’n grot die galmt als de kerk, komen we er aan de andere kant weer uit en worden verwelkomt met een oaze van groene bergen, prachtig! Na een korte pauze gaan we weer terug maar nu zitten we achter een ander bootje en krijgen we bijna een koolmonoxide vergiftiging van de uitlaatgassen die lekker blijven hangen in dit hol. De weg terug naar Tha khek is is erg mooi met bergpassen en super uitzichten. Het enige vraagstuk is, hoelang kan een brommer rijden als de benzinemeter in of zelfs onder het rood staat? De dorpjes onderweg bieden gelukkig tot 2 keer toe net optijd uikomst. Ze verkopen rode en (urine) gele cola en sprite. Dat wil zeggen brandstof. Het wisselgeld is meestal nog het grootste probleem want ook hier zijn ze nog slechter in rekenen dan Frits, ja het kan echt. Na een enorm zere kont, prachtige rit en een paar honderd km zijn we eindelijk terug bij mr. Ku om de brommer in te leveren.
De busrit naar Vientiane voelde nog wat langer dan de vorige. De weg wordt slechter en slechter en voor lunch kopen we van een van de vrouwen sticky rice in een bamboe stam, best goed te doen. In Vientiane regelen we het visum voor Thailand maar er is niet veel te merken dat het personeel van de ambassade uit het land van de eeuwige glimlach komt, wow wat een stel chagrijnen. Gelukkig duurt het maar 1 dag voor het klaar is. We hebben in Vientiane een Belgisch restaurant gevonden waar ze en paar grote beelden van Kuifje hebben staan, leuk, iets herkenbaars en het eten is er erg lekker, vooral het kaasplankje ;). Er is voor de rest echt geen reet te beleven in deze hoofstad dus gaan we al gauw door naar Vang Vieng. Weer met de locale bus maar dit keer was het iets andere koek. We lopen de bus in die al bijna vol zit, er is een bank vrij maar daar zit geen zitting in (dus alleen een rugleuning en ijzerenframe) na even rond kijken vinden we de zitting onder iemands voeten. Hij zit onder het stof en allerlei andere vuiligheid “Leve de natte tissieus”! En wat maakt het uit dat er geen glas in de raam zit? Niet veel later wordt de weg zo hobbelig dat we letterlijk gelanceerd worden van onze “bank” tot een keer of 3 aantoe en als we een scherpe bocht maken komt er voor uit de bus een gegil, een bank zit los en klapt bijna helemaal om haha, dat zou in Nederland eens moeten gebeuren. De plas pauses zijn hier trouwens ook mooi geregeld. In de middle of know where stopt de bus en rent iedereen de bosjes in, denk je een goed bosje gevonden te hebben sta je oog in oog met een buffel.. ik ga wel bij dat andere bosje zitten. De vrouwen laten zich in dr traditionele rokken verdwijnen en hopsake’ een paar min later kunnen we weer verder. In Vang Vieng worden we ergens gedropt en gaan (voor ons gevoel) richting het centrum. Na een paar honderd meter vraagt een vrouw heel verbaast ‘waar gaan jullie heen’ wij ‘naar het centrum’ blijkt dus dat we totaal de verkeerde kant op gaan. Terug dus, zijn wij even blij dat we haar zagen! Vang Vieng staat bekend om het tuben: rond dobberen op de rivier in een grote binnenband om bij alle barretjes langs de kant te zuipen en of te blowen en een paar leuke dingen doen zoals een grote glijbaan of met een touw de rivier in zwieren. Dat willen wij ook wel eens mee maken maar net voor we aan zijn gekomen hebben ze alle barren gesloten omdat er jaarlijks een hoop gewonden en doden vallen door te veel alcohol en Happy stuff te gebruiken. He, wat flauw het ronddobberen in de band hebben we toch gewoon gedaan. Er was niet heel veel aan, alhoewel het uitzicht heel mooi was. De ontmoeting met het takje in het midden van de rivier was iets minder. De rivier is namelijk best ‘wild’ en er bleef een takje vrij stil liggen, hmm grote kans dat er dan nog een boom aanvast zit en dat komt vrij hard aan zo’n boom tegen je kont. De dag erop gaan we kajaken en een grot bekijken. Het kajaken gaat voor Frits veelste sloom en Yannick zat maar te stressen in de kayak.. waar moeten we heen? Ahh dadelijk kiepen we om.. haha. We maken kennis met Lucas en Aneta, 2 Tjechen waar we ‘s avonds mee afspreken om te eten. Zij nodigen ons ook uit om met hun samen te gaan rotsklimmen. Yannick blijft liever met beide benen op de grond maar Frits gaat klimschoentjes huren. ‘Nee, ze moeten strak zitten’ zeggen alle kenners die erbij zijn. Oke dan pakken we deze maar. Het klimmen is echt super leuk en van boven hebben we een erg mooi uitzicht. Het jammere is alleen dat iedere keer als Frits halfweg is hij het gevoel heeft of zijn teen afsterft. Nondeju wat doet dat pijn als je te kleine schoenen draagt. Moe maar zeer voldaan eten we samen met de Tjechen nog wat ‘s avonds en we beloven ze nog ooit op te gaan zoeken als we in Praag zijn. Van Vang Vieng nemen we de Vip bus naar Luang Prabang. VIP jaja, het werd heter en heter in de bus en uiteindelijk is Frits gaan vragen of de airco niet wat harder kon. En wat doet die vent, zet hij de deur en open haha. Luang Parabang is een gezellige en mooi stadje met veel gebouwen in Franse stijl met van die leuke luikjes. Over een paar dagen gaan we richting de Thaise grens om de Gibbonexpirience te doen. En dan door naar Thailand.
Kusjes