Boksen tegen de corruptie

Eens kijken waar waren we gebleven... Ow ja Battambang gelegen in het westen van Cambodja waar het ons meteen opvalt dat er enorm veel Fransen zijn. Vergelijk het maar met een dagje aan zee in Nederland en dat je overal Duitsers in een kuil ziet liggen. Haha maar goed die Fransen schijnen hier toch wel goede dingen te doen zoals bijvoorbeeld een kindercircus. Dagelijks krijgen 1400 kinderen daar les in: taal, rekenen, kunst, muziek, cabaret en circus. Prachtig om te zien hoe gedreven die kinderen zijn, binnenkort trekken ze zelfs naar Denemarken en Duitsland. En een aantal kinderen afkomstig van deze school maken nu deel uit van Cirque du Soleil. Na het aanschouwen van de show zijn we de volgende dag wat actiever gaan doen. We hebben 2 fietsen gehuurd en zijn de omgeving gaan verkennen. Wat je ziet zijn veel kinderen die naar je roepen en zwaaien, werkende maar nog veel meer niet werkende mensen, prachtige groene rijstvelden, tempels en een krokodillenfarm. De volgende dag zijn we op de scooter gestapt om nog wat meer cultuur op te snuiven. De bewegwijzering is hier in Cambodja niet optimaal of gewoon helemaal niet aanwezig wat er nog wel eens voor zorgt dat je hetgeen wat je wilt bezoeken niet kunt vinden. In ons beste Khmer proberen we dan de weg te vragen en dat is hier niet de meest slimme zet hebben we al gemerkt. De mensen zijn heel vriendelijk dat is het probleem niet. Ze hebben gewoon totaal geen idee van afstanden en het richtingsgevoel van de meeste is ook nul. Bijvoorbeeld: Als ze zeggen dat het 5 kilometer is tot de bestemming is het ongeveer 15 meter en wanneer ze zeggen daarginds links dan is de kans groot dat je rechts moet.(kort gezegt is dat dus het zelfde als in Vietnam maar dan erger) Met als gevolg dat wij eerst uitkwamen bij de tempel die we eigenlijk als laatste wilde bezoeken haha. Dit was Prasat Snoeung oftewel de Killing Cave, ook weer zo'n rot plek uit de tijd van de Khmer Rouge (zie vorige verhaal). Vanuit de Killing Cave gingen we naar Wat Banan, de lokals beweren dat dat de voorganger is van Angkor Wat. Via een zandweg, kuilen ontwijkend en zwaaiend als de koningin zijn we toch heelhuids aangekomen. Na daar rondgebanjerd te hebben vervolgde we onze weg naar een wijngaart. Waar we door een Cambodjaans gezin gewezen werden op vleerhonden, een vleermuizen soort maar dan XXL die een stukje verder zaten. Dat was wel heel gaaf om te zien, super veel waren het er. Eigenwijs als we zijn, zijn we toen via een zandweg opzoek gegaan naar de bamboetrein. Haha als je daar ergens de weg vraagt hebben de mensen totaal geen idee waar je het over hebt. Battambang?? Geen idee, je ziet ze dan echt zo kijken van kun je dat eten? :P En dan wetend dat het de dichtstbijzijnde grote stad is. De bamboetrein waar we dus naar op weg waren was een beetje een kermisattractie in onze ogen. Het is natuurlijk wel apart om te ervaren hoe de mensen jaren geleden hun vee en andere goederen zo naar de markten vervoerde. Butsend over de rails en dan maar hopen dat je niemand tegenkomt op dit enkele spoor, wat dus betekend dat de lichtstbeladen wagon van de rails afmoet zodat de andere kan passeren. Ha ha moet je voorstellen dat dat bij ons zou moeten, eff tellen welke trein de minste pasagiers heeft en dan eff met zijn alle de trein van het spoor tillen zodat de tegenligger er door kan.

Na een paar dagen Battambang waren we toe aan een nieuwe uitdaging, Angkor genaamd. Vroeg in de ochtend op naar Siem Reap, gezellig joh 5 uur in de bus met karaoke! Siem Reap daar waar je iedere avond achtervolgt wordt door kindjes die roepen: 'I want no money I want milk'. We hebben dat eens af zitten kijken en volgens ons hebben ze een soort deal met de supermarkt waar al die toeristen dat dan gaan halen voor die kinders. Angkor moest wat langer op ons wachten want Frits was niet fit. Na 3 dagen was hij weer beter en gingen we op de fiets naar Angkor, bij de entree $80,- lichter en twee entree tickets, met een erg mooie vers getrokken foto van ons er op rijker, konden we de bekende tempels gaan bezoeken en eens kijken wat wij daar als cultuurbarbaren van vinden. We begonnen bij Angkor Thom. Een enorm complex met verschillende tempels waar ook enorm veel toeristen zijn. We hebben ze al eens eerder gezien, je herkend ze aan: grote groepen met dezelfde hoedjes, matching t-shirts, kanten paraplutjes, een flesje met thee en hun grote hobby is Westerse toeristen op de foto zetten vooral die op een fiets (wij dus)... Weet je het al? Natuurlijk het zijn Chinezen. Ook hier kom je ze overal tegen, hopelijk genieten zij net zoveel van de Bayon (tempel) als wij. Echt super mooi was het. Het gebouw bestaat uit heel veel stenen gezichten die allen een andere kant uit kijken. Dwalend door dit complex kregen we nog wat te snacken van twee Cambodjaanse vrouwen. We hebben nu nog steeds geen idee wat het was, we weten alleen dat het voor geen meter smaakte :P Maar natuurlijk wel lief dat we het zomaar kregen. Met de fiets zijn we even gevlucht van alle toeristen en gaan kijken bij de West poort waar een deel van de film Tomb Raider is opgenomen. Gelegen in het bos en je zag er niemand.. heerlijk! We hebben nog wat meer dingen bekeken en toen was het mooi geweest inmiddels hadden we een houten kont van het 'zeer comfortabele zadel', nu snappen we warom iedereen met een tuk tuk gaat en niet op die melkkrukken met pedalen, dus terug naar Siem Reap. De volgende dag konden we er weer tegenaan toch maar andere fietsen gehuurd, twee zonder slag in het wiel en zonder afwijkend stuur. Als Indianna Jones en Lara Croft gingen we wat tempels bezoeken die net wat verder weg lagen en nog omringt door jungle. Honderden jaren oude bomen die over de gebouwen heen groeien en hun wortels die min of meer de stenen opslokken. Het plan was zonsondergang te gaan bekijken.. tja dat valt niet mee als er een enorme regenbui aankomt. De lucht werd donkergrijs en al snel viel het met bakken uit de hemel, lang leve de poncho's. Na een dag rondfietsen in de felle zon waren we wel toe aan een lekker maaltje. Iedere dag is dat weer een zoektocht. Zullen we hier gaan zitten?? Nee te duur... Dan gaan we wel even kijken aan de andere kant van dit blok. Blijkt dat we uiteindelijk bij exact hetzelfde restaurant zijn gaan zitten maar dan zijn we via de achterkant binnen gegaan. Op ons laatste dagje Angkor zijn we de tempel van alle temels gaan bezoeken, Angkor Wat. Kun je het beste voor het laatst bewaren zei iedereen. Hier blijkt dat wij toch echte cultuur barbaren zijn. Deze tempel vonden wij namelijk helemaal niet zo boeiend. Hij zat zowiezo deels ingepakt in plastic voor renovatie werkzaamheden. Het was wel groot maar naar ons idee is daar dan ook veel mee gezegt, doe ons maar die tempels die nog omringt zijn door de natuur.

Angkor kunnen we dus weer afvinken op ons lijstje. Hopelijk gaat dat ook lukken met de zoetwaterdolfijnen in Kratie. Je moet er wat voor over hebben maar na 10 uur in de bus zijn we gearriveerd in Kratie gelegen aan de Mekong (onze lievelings rivier..). We sliepen bij de Silver Dolphin een plek die we niet snel vergeten. Luister en huiver: Na een nachtje slapen waren we wel toe aan een ontbijtje. Eenmaal terug in het hotel gingen we een kijkje nemen op het dakterras. 'Goh' zeiden we tegen elkaar 'het lijkt wel of die man probeerd door het plafond van onze kamer heen te boren'. Geloof het of niet wij komen op de kamer staan er 3 man, een ladder, verschillende emmers en een helehoop puin in onze kamer. Die oelewappers zijn dus gewoon onze kamer aan het verbouwen terwijl al onze spullen er liggen hahaha dat is toch te gek voor woorden. We komen nu nog brokjes cement tegen in onze tassen :P Ze begrepen ook niet zo goed waarom wij ergens anders zijn gaan slapen.
Zoals we net al vertelde zijn we dus eigenlijk naar Kratie gekomen om dolfijnen te spotten en dat is gelukt! Met de scooter naar Kampie (niet te verwarren met een kampie in Nederland) en daar met de boot op zoek. Na nog een aantal dagen relaxen zijn we in de bus gestapt naar Banlung of ja bus, busje eigenlijk. Zodra je het deurtje opendoet komt de aroma je tegemoet... Heerlijk die geur van zweet. Wij kregen de beste plaatsen namelijk op de achterbank waar je ongeveer 10 cm beenruimte hebt, och ja het is maar een rit van 4,5 uur :P Bij ons in het busje zat ook Sacha een meisje uit Nieuw Zeeland waar we gezellig mee hebben kunnen babbelen. In Banlung zijn we vrijwel meteen naar DutchCo gegaan om te informeren naar een jungletrekking. De naam zegt het al maar dit bureautje wordt gerunt door een Nederlandse man. Sacha vond de toer te duur en na lang overleg hebben wij toch maar besloten bij Rik een toer te boeken met het motto het is wel duur maar dan heb je ook wat. Met Bouny (onze gids) en Tonglee (ranger) zijn we de 23ste voor 3 dagen de bush ingegaan. Bouny sprak goed Engels en Khmer uiteraard, Tonglee sprak de inheemse taal van de stammen en Khmer dus op die manier konden we toch allemaal met elkaar communiceren. Met een landcruser werden we opgehaad om 45 min over een slijkweg te rijden waar op sommige momenten de auto van links naar rechts schoof. Vervolgens nog drie kwartier met een bootje en daar begon het. Het regent een aantal dagen al vrij hevig wat ervoor zorgt dat je niet overal met droge voeten kan komen. Om bij de boerderij/ hut op palen te komen waar we de motor van de boot achterlieten moesten we tot de knieen door het water. Iets wat vrijwel meteen duidelijk werd is dat onze schoenen niet helemaal waterdicht zijn :P Soppend in de schoenen konden we met de echte tocht beginnen. Een tocht waar vooral Yannick meedere malen wordt aangevallen door takken en bomen dat krijg je ervan als je zo om je heen aan het kijken bent en niet oplet waar je loopt. Na een lunch, fried rice in een bananenblad, vervolgde we onze reis. Tonglee voorop met het kapmes. Regelmatig stopte we om planten en bomen te bekijken en vertelde Bouny vanalles zoals het bijgeloof van veel lokale mensen. Parasiet bomen (1 boom die om een andere heen groeit) die worden gekapt nadat kinderen ziek zijn geworden na een dagje in de jungle, er wordt dan gedacht dat deze bomen de boosdoeners zijn dus kappen ze die maar om. Veel planten worden ook gebruikt als natuurlijk geneesmiddel bij een te hoge bloeddruk bijvoorbeeld. De noten die niet alleen de dieren maar ook de lokale mensen eten vinden we ook erg lekker. Na een aantal uur lopen kregen we een stok in onze hand geduwd. 'We moeten dadelijk een rivier over met een sterke stroming' zei Bouny. Voetje voor voetje schoven we over de glibberige stenen, evenwicht bewarend en maar hopen niet te vallen. Niet dat we zelf veel natter konden worden want de broek was nat tot onze kont van de rivier en de de rest was net zo nat van het zweet. Maar onze droge spullen droog houden was de missie. Meedere rivieren hebben we overgestoken tijdens de trek, echt gaaf om te doen. Na iedere rivier even een stop om onze benen en voeten op bloedzuigers te controleren. Muggen, bloedzuigers en enorme zwarte mieren, die wanneer ze in je teen bijten je het idee hebt dat er minstens een olifant in bijt, ze schijnen te weten dat wij dieren vrienden zijn want ze houden enorm van ons. Zoals Jeanne van Helvoort dan zegt: De wereld zou een stuk beter af zijn als muggen vet in plaats van bloed zouden zuigen. Dan was vooral Yannick nu vel over been :P In de avond sliepen we in een hangmat midden in de jungle. Maar voor het slapen gaan nog even een douche nemen bij de waterval en een neushoornvogel voorbij zien vliegen! Over het slapen gesproken we hadden allebei het idee dat we zeeziek werden in dat wiebelende ding, 's morgens word je ook wakker met je hoofd helemaal onderin de hangmat en je benen ver omhoog gericht wat bij Frits zorgde voor wat rugpijn. Maar de ervaring is natuurlijk super! Een aantal dagen zo door de bush bush trekken bevalt ons goed. Ook het bezoeken van lokale dorpjes was erg indrukwekkend. Mensen die leven van de illegale houtkap (de regering doet hier het hardst aan mee) en hun zelfverbouwde gewassen op het land. Even terug komend op de regering, die is zo corrupt als iets. Ze verkopen zelfs delen van het nationaal park aan Vietnam die daar alles kappen en rubberplantages maken :S Verder bouwen buitenlanders (hulp organisaties waar wij dus b.v. via 555 geld aan geven) in die dorpjes scholen maar daar zet de regering dan geen leraar neer dus toen wij gingen kijken lag het klaslokaal vol met koeienstront en lagen de lesbanken op de grond... De bevolking word zo gehersenspoeld door die pippo's die het hier voor het zeggen hebben dat ze alles geloven wat ze zeggen. De mensen die wat gestudeerd hebben, zoals Bouny, weten ook dat het anders kan maar de rest heeft daar geen flauw benul van. Hoezo is het slecht om honderden jaren oude bomen te kappen? Wilde dieren?? Die kun je beter vangen dan krijg je er veel geld voor... Uitsterven wat is dat? Ja we kunnen daar heel wat regels over vol schrijven maar dat zullen we jullie maar besparen ;)
Toen we met de 4x4 terug wilde naar Banlung zaten we vast in de slijk. Dat krijg je als de 4x4 een kappote 2x2 blijkt te zijn. Frits vond dat natuurlijk geweldig. Tijdens de trekking hebben we naast de neushoornvogel eigenlijk niet veel wildlife gezien op de kamer in het hotel veranderde dat. Yannick was de schoenen aan het schoonspuiten op de badkamer en ineens viel er wat naar beneden. Geen idee wie er erger schork Yannick van de rat of de rat van Yannick. Met Bouny zijn we nog even gaan kijken bij de nieuwe boksschool waar hij zich uitleeft. Frits is daar ook nog een keer mee gaan trainen en heeft wat boksmoves geleerd met als gevolg drie dagen spierpijn. We hebben nog een groepsfoto van de club gemaakt, die laten inlijsten en als cadeau gegeven voor de opening van het schooltje. Overgelukkig waren ze ermee, kei leuk! Tijdens onze relaxdagen in de Tree Top lodge hebben we Arne ontmoet. Een jongen uit Antwerpen waar we gezellig mee hebben kunnne babbelen en lachen ;) Hij blijft nog een aantal dagen in Cambodja en voor ons zit het er hier al weer bijna op. Morgen vertekken we met de bus naar Laos. Kijken wat daar weer op ons pad komt.