Goodmorning Vietnam!

Zo, eindelijk in Vietnam, niet dat we China niet heel vet vonden maar we waren even toe aan iets nieuws na al die grote steden in China met al die rare Chinezen.
In Nanning (China) hadden we drie Nederlanders ontmoet met wie we ook de grens over zijn gegaan met de bus, rechtstreeks naar Hanoi. De grensovergang opzich is al een vehaal waard omdat je daar door controle poortjes moet waar je niet gecontroleerd wordt en waar je met golfkarretjes van de ene naar de andere kant wordt gebracht.
Eenmaal in Hanoi was het even een cultuurschok voor ons, hier zagen we in 10 min. al meer blanken dan dat we de afgelopen drie maanden hadden gezien. We merkten ook meteen dat de mensen hier veel meer ingesteld zijn op toeristen, wij worden gezien als ‘walking ATM’ oftewel een wandelende geldautomaat. De mensen naaien je waar je bij staat (niet eens lekker). Als je dan afdingt heb je de kans dat ze nog agressief worden ook. Of als je dan wat koopt dat ze na het afdingen boos worden en zeggen: ‘It’s very cheap, very cheap’ en dat wij dan denken ja muts verkoop het dan niet als het te goedkoop is :S Maar och dat hoort erbij zeggen we dan maar. Eenmaal gearriveerd in Old Quarter hebben we zo ongeveer alles afgezocht naar het goedkoopste hotel, haha jaja we blijven Nederlanders. In de avond zijn we net als de locals bij het meer gaan zitten met een fles vodka en cola. Kijkend naar de lemontea-parties (vrouwtjes die illegaal thee verkopen op straat en zodra de politie in zicht is alles binnen 1 min afbreken) en genietend van de mensen die voorbij lopen in hun pyama.
Iets wat je zeker niet over het hoofd kunt zien zijn de motorbikes in Hanoi. Er is zo’n liedje van: ‘there are 9 million bicycles in Beijing’ misschien een tip om een andere versie te maken en te zingen: ‘there are 9 million motorbikes in Hanoi’. Ook in Hanoi hebben ze witte verf over gehad en deze maar op de weg aangebracht waarschijnlijk met de gedachte van laten we een beetje westers doen en ook van die witte strepen op de weg schilderen. Het is alleen jammer dat geen 1 Vietnamees weet waarom wij die strepen eigenlijk op de weg schilderen. Ja je raadt het al… oversteken is hier levensgevaarlijk. Wij lopen maar gewoon de weg over op goed geluk. Meteen de eerste avond al hadden we een ongeluk gezien met twee gasten die vol op elkaar vlamden. Een duidelijk geval van potje jammer! Op de tweede dag in Hanoi ontmoeten we per toeval Mark, met wie we de cabine in de trein deelden van Moskou naar Irkutsk ongeveer drie maarnden geleden. Dit moest natuurlijk gevierd worden met een pilsje en omdat we het te drukke Hanoi zo snel mogenlijk wilden ontvlugten hadden we met hem afgesproken in Sapa, een vallei met rijstvelden in het noorden van Vietnam.
Aangekomen in Sapa werden we begroet door traditioneel geklede vrouwen. Op weg naar ons hostel (ongeveer 10 min lopen) zijn we aangesproken door pak weg 40 vrouwen. Stuk voor stuk de geweldige openingszin: Where are you flom? En What’s you name?... met natuurlijk als doel iets van hun zelfgemaakte blauwafgevende kleding te verkopen. De mensen die ons een beetje kennen weten dat dit niet de meest slimme zet is om 5 uur ‘s morgens. Meerdere malen tot 10 tellen heeft gewerkt haha dus we hebben ons in kunnen houden. Maar WAUW wat is het daar mooi! De rijstvelden in China waren vergeleken bij dit maar gewoontjes. Tijdens een wandeling naar de waterval heette Sapa ons welkom met een ontzettende tropische onweersbui. De dag erop hebben we 3 scooters gehuurd en zijn we op pad gegaan naar een traditioneel dorp, waarvan de weg er naartoe veel mooier was dan het dorp zelf. Onderweg hebben we nog 2 watervallen gespot wat ook wel heel gaaf was. Na een gemotoriseerde dag was het weer tijd de beentjes te strekken. Van motormuis gingen we over tot berggeit. Lekker even een stukje wandelen was het idee en dan ook eens kijken de rijst groener was aan de andere kant van de bergen. Pff dat hebben we geweten. Yannick heeft een groot gedeelte lopen mekkeren en zag het niet echt meer zitten. In totaal hebben we 9 uur gelopen. Uiteindelijk was het, het wel waard. Jeetje wat een uitzicht! Een prachtig meer met aan de andere kant een idillisch dorpje met de “groenenre” rijstvelden. Dit is een plek waar vast en zeker niet veel toeristen komen. We werden zelfs aangesproken door een boswachter die ons meededeelde dat we hier toch zeker niet konden blijven en in de andere vallei moesten gaan slapen. Dus hopsa daar gingen we weer over de berg heen opzoek naar een slaapplek. Na zo’n wandeling kan zelfs Frits genieten van een bord rijst :P De volgende dag zijn we terug naar Sapa geglibberd door een pad waar als je niet uitkeek je tot je knieen in de modder zakte.
Vanuit Sapa gingen we weer terug naar Hanoi om vanuit daar naar Halong Bay (de beroemde uitzichten van de karstbergen in de zee) en Catba Island te gaan. Als echte Nederlandse rugzakkers namen we natuurlijk de goedkoopste toer. Dat bleek een vergissing. De toer door de baai was schitterend! Prachtig om zo tussen die bergen door te varen en al helemaal als je aan het einde van de middag de “son in de see siet sakken”. De eerste nacht sliepen we op het eiland in een hotel wat bekend stond als het mafia hotel (wat we later hoorde). Zo’n ombeschoft personeel hadden we nog nooit gezien. Klanten werden afgesnauwt en de klapper op de vuurpijl was nog wel dat Yannick onder een ventilator uit werd gestuurd door mevrouw de reseptioneste zodat mevrouw daar zelf kon gaan liggen op vijf stoelen. In de avond hebben we het nog heel druk gehad met de verdwijntruc van de kakkerlak. Ineens was ie daar en ineens was ie ook weer weg. Hij kroop achter het bed, wij het hele bed ondersteboven gehaald maar hebben hem nergens kunnen vinden… De 2e nacht sliepen we op de boot waarvan de generator kapot was. Beetje vervelend als je dan in zo’n houten hut op de boot slaapt zonder water, waaier en een temperatuur van 48 klein nulletje C. De rest van Catba island, wat we op eigen houtje gedaan hebben, was trouwens wel erg mooi. We hebben hier een paar uur op het strand gelegen en een kajaktoer gemaakt. Met de kajak door baaitjes waar het water super stil is en waar je alleen maar de geluiden van de jungle hoort. Met de kajak grotten in waar het stikt van de vleermuizen en in de boom een aap spotten. Daags er op zijn we ook hier met scooters rond gaan rijden om de hospitalcave en the fire base van de oolog te zien, erg indurkwekkend.
Inmiddels hebben we besloten om met Mark ook naar Saigon ook wel bekend als Ho Chi Mhin City af te reizen. Helaas moesten we van Catba island eerst weer naar Hanoi om dat het vanuit daar makkelijker is om aftereizen naar het zuiden. Dubbele pech als Mark in Hanoi ook nog een ziek werd en we dus langer in de stad moeten blijven waar we eigenlijk helemaal niet willen zijn. Na een paar dagen en een bezoek aan een internationaal ziekenhuis heeft Mark een x aantal pillen meegekregen en kunnen we afzakken naar het zuiden. Vanuit daar horen jullie weer van ons.

Nogmaals dank voor de berichtjes van jullie, leuk om te horen dat jullie met ons meereizen.

Dikke kus