Houdoe en bedankt China

Wat een klim, wat een hitte, wat een hel, maar wat een uitzicht! Prachtig was het op de Tiger Leaping Gorge. Zwoegend op de ene berg heb je uitzicht op besneeuwde bergtoppen aan de rechterkant en een woeste rivier aan de voet van de bergen. Het uitzicht is niet te omschrijven, zelfs bij het snuiten van je rug in het hostel heb je een prachtig uitzicht.
De natuur in is wel heerlijk als je verblijft in een stadje als Lijiang waar alle Chinezen op vakantie komen en de ene rijstleider na de andere rondwandeld, zwaaiend met een vlaggetje en een zwerm matchende petjes achter hen aan hobbelt. Het was een stadje waar je goed op moest passen dat je niet met je hele hebben en houwen in een kanaaltje viel die vooral 's avonds erg verdekt opgesteld lagen.
Vanuit Lijiang gingen we naar Dali. Die kanaaltjes van Lijiang konden ze hier wel gebruiken. Er was namelijk geen water. Douchen zat er voor ons dus niet in... Na een tocht naar het meer met een omgevingstemperatuur van 34 klein nulletje C is het een beetje vervelend als je met je plaklijf weer de trein in moet. Maar och het is niet anders. In de prachtige stad Kunming hebben we vervolgens een stop gemaakt om wat uitlaatgassen op te kunnen snuiven en te douchen. Om vervolgens door te gaan naar Guilin. "En met de trein zou je er al zijn..." Nou mooi niet! Het idee was om een reis te maken van 8 uur met de trein te gaan en dan om 14:00 uur te arriveren in Guilin. Schijnbaar is de trein 's morgens om 6 uur stil gaan staan, wij werden pas om 9 uur wakker... Toen we merkte dat de reisclub van de oranjepetjes in onze wagon weg was merkte we dat er iets niet klopte. Deze instandnoodle etende mannen gingen namelijk ook naar Guilin. Met handen en voeten werd ons duidelijk gemaakt dat de trein niet verder kon rijden (waarom dat weet geen mens) en we beter de bus konden pakken. Gelukkig was Elsa bij ons (een NL meisje) die Chinees gestudeerd had en het een en ander kon vertalen. Om 10.30 uur 's avonds kwamen we aan in Guilin. En wat doe je als inwoner van Guilin om 2.30 uur vrijdagnacht...? vioolles nemen natuurlijk in het park naast het hostel. Haha hier hebben wij natuurlijk ontzettend van genoten :P Met de bus zijn we de volgende dag naar Xingping gegaan. Het stadje wat wij niet snel zullen vergeten. Hier hebben we namelijk voor minder dan 10 eurocent 4 nachten geslapen in een prima hostel :D (het was een foutje op de site maar we mochten toch voor dat geld blijven). Het is gelegen in het Karstgebergte. Je kent het vast wel van de foto's. En in het echt is het nog veel en veel mooier. Met de fiets of lopend de plaatselijke dorpjes, sinaasapelvelden en natuur verkennen is super! Evenals het beklimmen van de berg bij de baai zodat je een prachtig uitzicht hebt... Kijk de foto's maar gewoon dan snap je waar we het over hebben.
Na 2 maanden rijst gegeten te hebben moesten we toch ook nog even zien waar dat nou eigenlijk vandaan komt. Dus op naar de rijstterassen bij Pingan en Dazai. Op deze dagen heette China ons welkom in het regenseizoen. Met als gevolg dat er heel wat mist hangt bij de rijstvelden en de looppaden wat modderig en glibberig zijn. Yannick nam 'een kijkje nemen in de rijstvelden' wel bijna heel letterlijk. Ze dook bijna op der kop de rijsvelden in. Gelukkig bleef het bij een finale schuiver door de slijk. Al was het weer niet al te best toch blijft het erg indrukwekkend om te zien hoe groot die velden zijn, de omvang is niet normaal groot. Zo'n 4 a 5 uur hebben we alleen maar gewandeld tussen de terassen door. En na het zien van deze plek en meedere prachtige plekken in China is het voor ons tijd voor Vietnam. Wij hebben China ervaren als een prachtig land met veelal behulpzame en vriendelijke inwoners. Mensen die nog steeds raar opkijken als ze een blanke zien en hier stiekem of juist heel opvallend foto's van maken. Rochelen, spugen, klaksoneren en hun verslaving aan lawaai is iets waar wij niet aan hebben kunnen wennen. Ook hun eetgewoontes blijven ons verbazen. Kortom een iets of wat aparte maar zeer interessante cultuur.
Via Nanning gaan wij de grens over richting Hanoi. Een nieuw land, andere cultuur, andere natuur, loempia's en lekker weer.. kortom wij zijn er klaar voor. Oftewel Vietnam here we come!