Gastredacteurs vanuit Sumatra
Door: Jan, Dinie en Gerrie
Blijf op de hoogte en volg Frits en Yannick
14 Januari 2013 | Indonesië, Padang
19 December; A.dam – Singapore – Medan. (op Singapore Airport gratis WIFI, voor sommigen een soort eerste levensbehoefte…)
20 dember: Aankomst op Medan Airport Frits en Yannick zijn er al. Evenals Putra (onze gids) en Udin ( onze chauffeur). We zijn gaar van de lange reis maar toch gaan we meteen door naar Bukit Lawang. We logeren daar in het mooi aangelegde Ecolodge cottages. Simpele huisjes met fraaie mandi’s (bak met water als douche). Van hieruit maken we de volgende dag een wandeling door de jungle, op zoek naar orang oetans. Die vinden we natuurlijk daar ….. waar ze gevoerd worden: Geen parels voor de zwijnen, maar bananen voor de apen!! Een moeder van 30/34 jaar met een jong van een jaar of 4. Wist U dat: een orang oetan slechts 4 jongen krijgt in haar leven? Als ze dit aantal al haalt aangezien het leefgebied steeds kleiner wordt i.v.m. de vele rubber- en palmolieplantages en daarnaast ook de stroperij. We hebben ook nog andere apen gezien trouwens, zoals langstaart makaken, withand gibbons en Thomas leaf monkey.
22 December: Al vroeg in de ochtend vertrekken we van Bukit lawang naar Tangkahan. Voor deze tocht worden 2 jeeps ingezet. Het is een tocht dwars door de (secondairy) jungle. De weg zou zo slecht zijn… Nou dat viel gelukkig reuze mee! Later (van Sipirok naar Bukittinggi) was de weg veel slechter en toen reden we gewoon weer in “ons” busje. Onderweg zien we hoofdzakelijk plantages: Palmolie en rubber hebben een groot deel van de jungle geabsorbeerd. Keurige rijen palmen in visgraat gegroepeerd, op zich nog wel mooi om te zien, maar verpestend voor het milieu (weet Yannick ons te vertellen). Putra zegt alleen dat de bevolking er zijn bestaan aan dankt. Daar zit natuurlijk ook iets in. Het rubber loopt in van die kleine bakjes die onder aan de boom bevestigd zijn. Je moet er wel wat voor doen om aan 1 ltr te komen. Wist u trouwens dat: Rubberbomen pas na 4 jaar kunnen worden afgetapt en dat ze na 25 jaar zijn uitgetapt en dan mogen de termieten hun werk doen.
Eenmaal in Tangkahan aangekomen logeren we in een iets poverder hutje dan op ons vorige adres. Type “hut van oom Tom”, maar we hebben wel een eigen hangmat op onze veranda’s. Als volleerde reizigers hangen we zwierend te lezen in de mat. Ieder op zijn eigen veranda… Het eerste buikloop slachtoffer valt, Jozef Napoleon is toch niet zo gewend aan het tropische voedsel kennelijk. Desondanks vertrekken we vol goede moed voor een dikhuidentocht door de jungle.(voor Frits, Yannick, Dinie en Jan een eitje daar zij de opleiding voor Mahout met goed gevolg al hadden afgelegd in Thailand). Eerst moeten de olifanten natuurlijk gewassen worden. Hier genieten ze zichtbaar van. Gerrie en Napoleon krijgen de eer om op Theo plaats te mogen nemen (het enige mannetje), achter de Mahout die Tio heet. De tocht gaat deels door de rivier en deels door de jungle. Tijdens de pauze mocht Gerrie als een ware Mahout op de kop van de olifant plaatsnemen, met opgetrokken knieën achter de oren van de dikhuid. 's Middags zijn we op autobanden van de rivier afgedreven; hartstikke leuk, maar het was om voordat we er erg in hadden. Toch een paar € extra erin moeten stoppen… Maar we blijven zuinige Hollanders, hé.
Van Thangkahan gaan we naar Samosir eiland, in het Tobameer. Onderweg komen we ogen tekort voor het mooie landschap dat aan ons voorbij trekt, of liever gezegd waar wij aan voorbij trekken. Met een bomvolle ferry waar alle auto’s achteruit op moeten rijden, maken we de overtocht naar het eiland. Horas, Horas Horas.!! In het plaatsje Tuk Tuk maken we kennis met meneer Bakker! van Horas Family Home, de grote vriend van Yannick die hem al snel het koosnaampje “zeverzak” geeft. Tja wat zullen we van hem zeggen? Het beste aan meneer Bakker is zijn vrouw, die verzorgt de boel perfect en kan heel lekker BBQen. De locatie is een plaatje. Vanaf het huisje maken we zo een duik of tocht per kajak in/op het Tobameer. Met onze onvolprezen Putra maken we ook nog een wandeling van de bergtop naar beneden. Het uitzicht is schitterend. Er is niks mooier dan terrasvormige Sawa’s met palmbomen er tussen en het Tobameer op de achtergrond… We zien typische Batak woningen met zadeldaken waar god bovenop kan gaan zitten. Alleen hebben we die niet gezien (waarschijnlijk op kerstvakantie). Erg leuk om zo’n woning ook van binnen te zien: Eenvoudig houten interieur met opgerolde slaapmatten in een hoek, maar wel compleet met flatscreen TV en elektrische rijstkoker. Enkele van ons bezoeken het locale kerkje waar de kerstmis wordt opgedragen: heel bijzonder!! Een rondrit over een deel van het eiland brengt ons de volgende dag o.a. naar een traditioneel Batakdorp waar we zien hoe mensen vroeger (voor de missionarissen de bevolking er van overtuigde dat God dat niet zo bedoeld had) mensen klaar maakten om lekker op te peuzelen. Wij gebruiken Napoleon als voorbeeld om geofferd te worden. Ook zien we een traditionele Batak dansshow uitgevoerd door de lokale bejaardenbond met een hoog Volendam gehalte. Helaas niet erg inspirerend. Na een hartverscheurend afscheid van meneer Bakker vertrekken we weer van Samosir –eiland ( Horas, Horas Horas) en zetten we koers richting Sipirok. We stoppen bij een van de vele ananasplantages waar we tussendoor rijden. Daar eten we de lekkerste, zoetste en sappigste ananas die je, je voor kunt stellen. Het is een lange rit over zeer slechte wegen, maar wel met hele mooie plaatjes: als wel getrainde Japanners schieten Frits en Jos er hevig op los! Het wordt een sport om het mooiste plaatje te maken in volle vaart. Nou ja volle vaart: door aardverschuivingen zaten er zoveel gaten in de weg dat de rit aardig vertraagd werd. Begin van de avond komen we aan in Sipirok. De dag erna vertrekken we van Sipirok naar Bukittinggi. Weer een erg lange rit, maar ook weer heel mooi. Onderweg stoppen we bij een kweker van vanille, kardemom, kaneel en peper en …. We passeren de evenaar. Jawel daar hebben we zelfs een heuse diploma voor ontvangen.
In Bukittinggi (stad van de Minangkabouw) gaan we lopen door de kloof (de sianok canyon), waar de makaken op het kerkhof dansen op de graven. De kloof is prachtig. De trappen om er weer uit te klimmen zijn uitputtend, maar snel vergeten als we door het dorp waar de voormalige kolonialen woonden wandelen. Deze huizen worden nauwelijks bewoond maar onderhouden door de locale bevolking. We bezoeken een bos dat bewoond wordt door honderden vliegende honden. Het klinkt er als de draken in The lord of the Rings: Angstaanjagend gekrijs. In tegenstelling tot het geluid van de Muezzin, die opriep voor het gebed, op het moment dat we tussen de rijstvelden door naar het bos met de vliegende honden lopen. ’s Avonds eten we bij onze locale gids Dobi een overheerlijke rijsttafel met o.a. Rendang wat een typisch gerecht is voor de Minangkabouw. We sluiten af in Bukittinggi met een bezoek aan de Traditionele Minangkabau Performing Art. ondanks het feit dat we hier vooraf weinig van verwachtten, was het Vet en Cool vergelijkbaar met onze eigen Erpse slagwerkgroep waarvan Frits jarenlang deel uit maakten.
31.12 vertrekken we naar onze een na laatste bestemming van Bukittinggi naar Padang. Daar treffen we een paradijsje op aarde “Villa Air Manis”, waar we oud en nieuw vieren en enkele dagen heerlijk kunnen bijkomen van onze indrukwekkende reis door Sumatra.
Frits en Yannick het was (weer) een geweldige ervaring om een stukje met jullie mee te reizen.
Gerrie, Dinie en Jan.
20 dember: Aankomst op Medan Airport Frits en Yannick zijn er al. Evenals Putra (onze gids) en Udin ( onze chauffeur). We zijn gaar van de lange reis maar toch gaan we meteen door naar Bukit Lawang. We logeren daar in het mooi aangelegde Ecolodge cottages. Simpele huisjes met fraaie mandi’s (bak met water als douche). Van hieruit maken we de volgende dag een wandeling door de jungle, op zoek naar orang oetans. Die vinden we natuurlijk daar ….. waar ze gevoerd worden: Geen parels voor de zwijnen, maar bananen voor de apen!! Een moeder van 30/34 jaar met een jong van een jaar of 4. Wist U dat: een orang oetan slechts 4 jongen krijgt in haar leven? Als ze dit aantal al haalt aangezien het leefgebied steeds kleiner wordt i.v.m. de vele rubber- en palmolieplantages en daarnaast ook de stroperij. We hebben ook nog andere apen gezien trouwens, zoals langstaart makaken, withand gibbons en Thomas leaf monkey.
22 December: Al vroeg in de ochtend vertrekken we van Bukit lawang naar Tangkahan. Voor deze tocht worden 2 jeeps ingezet. Het is een tocht dwars door de (secondairy) jungle. De weg zou zo slecht zijn… Nou dat viel gelukkig reuze mee! Later (van Sipirok naar Bukittinggi) was de weg veel slechter en toen reden we gewoon weer in “ons” busje. Onderweg zien we hoofdzakelijk plantages: Palmolie en rubber hebben een groot deel van de jungle geabsorbeerd. Keurige rijen palmen in visgraat gegroepeerd, op zich nog wel mooi om te zien, maar verpestend voor het milieu (weet Yannick ons te vertellen). Putra zegt alleen dat de bevolking er zijn bestaan aan dankt. Daar zit natuurlijk ook iets in. Het rubber loopt in van die kleine bakjes die onder aan de boom bevestigd zijn. Je moet er wel wat voor doen om aan 1 ltr te komen. Wist u trouwens dat: Rubberbomen pas na 4 jaar kunnen worden afgetapt en dat ze na 25 jaar zijn uitgetapt en dan mogen de termieten hun werk doen.
Eenmaal in Tangkahan aangekomen logeren we in een iets poverder hutje dan op ons vorige adres. Type “hut van oom Tom”, maar we hebben wel een eigen hangmat op onze veranda’s. Als volleerde reizigers hangen we zwierend te lezen in de mat. Ieder op zijn eigen veranda… Het eerste buikloop slachtoffer valt, Jozef Napoleon is toch niet zo gewend aan het tropische voedsel kennelijk. Desondanks vertrekken we vol goede moed voor een dikhuidentocht door de jungle.(voor Frits, Yannick, Dinie en Jan een eitje daar zij de opleiding voor Mahout met goed gevolg al hadden afgelegd in Thailand). Eerst moeten de olifanten natuurlijk gewassen worden. Hier genieten ze zichtbaar van. Gerrie en Napoleon krijgen de eer om op Theo plaats te mogen nemen (het enige mannetje), achter de Mahout die Tio heet. De tocht gaat deels door de rivier en deels door de jungle. Tijdens de pauze mocht Gerrie als een ware Mahout op de kop van de olifant plaatsnemen, met opgetrokken knieën achter de oren van de dikhuid. 's Middags zijn we op autobanden van de rivier afgedreven; hartstikke leuk, maar het was om voordat we er erg in hadden. Toch een paar € extra erin moeten stoppen… Maar we blijven zuinige Hollanders, hé.
Van Thangkahan gaan we naar Samosir eiland, in het Tobameer. Onderweg komen we ogen tekort voor het mooie landschap dat aan ons voorbij trekt, of liever gezegd waar wij aan voorbij trekken. Met een bomvolle ferry waar alle auto’s achteruit op moeten rijden, maken we de overtocht naar het eiland. Horas, Horas Horas.!! In het plaatsje Tuk Tuk maken we kennis met meneer Bakker! van Horas Family Home, de grote vriend van Yannick die hem al snel het koosnaampje “zeverzak” geeft. Tja wat zullen we van hem zeggen? Het beste aan meneer Bakker is zijn vrouw, die verzorgt de boel perfect en kan heel lekker BBQen. De locatie is een plaatje. Vanaf het huisje maken we zo een duik of tocht per kajak in/op het Tobameer. Met onze onvolprezen Putra maken we ook nog een wandeling van de bergtop naar beneden. Het uitzicht is schitterend. Er is niks mooier dan terrasvormige Sawa’s met palmbomen er tussen en het Tobameer op de achtergrond… We zien typische Batak woningen met zadeldaken waar god bovenop kan gaan zitten. Alleen hebben we die niet gezien (waarschijnlijk op kerstvakantie). Erg leuk om zo’n woning ook van binnen te zien: Eenvoudig houten interieur met opgerolde slaapmatten in een hoek, maar wel compleet met flatscreen TV en elektrische rijstkoker. Enkele van ons bezoeken het locale kerkje waar de kerstmis wordt opgedragen: heel bijzonder!! Een rondrit over een deel van het eiland brengt ons de volgende dag o.a. naar een traditioneel Batakdorp waar we zien hoe mensen vroeger (voor de missionarissen de bevolking er van overtuigde dat God dat niet zo bedoeld had) mensen klaar maakten om lekker op te peuzelen. Wij gebruiken Napoleon als voorbeeld om geofferd te worden. Ook zien we een traditionele Batak dansshow uitgevoerd door de lokale bejaardenbond met een hoog Volendam gehalte. Helaas niet erg inspirerend. Na een hartverscheurend afscheid van meneer Bakker vertrekken we weer van Samosir –eiland ( Horas, Horas Horas) en zetten we koers richting Sipirok. We stoppen bij een van de vele ananasplantages waar we tussendoor rijden. Daar eten we de lekkerste, zoetste en sappigste ananas die je, je voor kunt stellen. Het is een lange rit over zeer slechte wegen, maar wel met hele mooie plaatjes: als wel getrainde Japanners schieten Frits en Jos er hevig op los! Het wordt een sport om het mooiste plaatje te maken in volle vaart. Nou ja volle vaart: door aardverschuivingen zaten er zoveel gaten in de weg dat de rit aardig vertraagd werd. Begin van de avond komen we aan in Sipirok. De dag erna vertrekken we van Sipirok naar Bukittinggi. Weer een erg lange rit, maar ook weer heel mooi. Onderweg stoppen we bij een kweker van vanille, kardemom, kaneel en peper en …. We passeren de evenaar. Jawel daar hebben we zelfs een heuse diploma voor ontvangen.
In Bukittinggi (stad van de Minangkabouw) gaan we lopen door de kloof (de sianok canyon), waar de makaken op het kerkhof dansen op de graven. De kloof is prachtig. De trappen om er weer uit te klimmen zijn uitputtend, maar snel vergeten als we door het dorp waar de voormalige kolonialen woonden wandelen. Deze huizen worden nauwelijks bewoond maar onderhouden door de locale bevolking. We bezoeken een bos dat bewoond wordt door honderden vliegende honden. Het klinkt er als de draken in The lord of the Rings: Angstaanjagend gekrijs. In tegenstelling tot het geluid van de Muezzin, die opriep voor het gebed, op het moment dat we tussen de rijstvelden door naar het bos met de vliegende honden lopen. ’s Avonds eten we bij onze locale gids Dobi een overheerlijke rijsttafel met o.a. Rendang wat een typisch gerecht is voor de Minangkabouw. We sluiten af in Bukittinggi met een bezoek aan de Traditionele Minangkabau Performing Art. ondanks het feit dat we hier vooraf weinig van verwachtten, was het Vet en Cool vergelijkbaar met onze eigen Erpse slagwerkgroep waarvan Frits jarenlang deel uit maakten.
31.12 vertrekken we naar onze een na laatste bestemming van Bukittinggi naar Padang. Daar treffen we een paradijsje op aarde “Villa Air Manis”, waar we oud en nieuw vieren en enkele dagen heerlijk kunnen bijkomen van onze indrukwekkende reis door Sumatra.
Frits en Yannick het was (weer) een geweldige ervaring om een stukje met jullie mee te reizen.
Gerrie, Dinie en Jan.
-
14 Januari 2013 - 17:04
Nol Mulder:
Wat een mooi geschreven verhaal. Ik lees het zoder foto''s, maar zie alles zo voor me.
Ik heb wel het idee, dat Lodewijck steeds de klos is. Dat Yannick snel voor iedereen een bijnaam heeft, is bij ons zeer herkenbaar. Meneer Bakker is er overigens nog goed mee weg gekomen. Wij hebben veel andere namen gehoord. Ik heb van Frits en Yannick begrepen dat jullie een geweldige tijd hebben gehad en veel gezien hebben.
Woensdag gaan ze op weg naar Singapore heb ik mee gekregen.
Fijn dat jullie ook zo genoten hebben van het weerzien met de kids. Geniet van de prachtige herinneringen en wij zijn benieuw naar het veerslag van de nog aanwezige correspondent, Ome Jos Bonaparte.
Fam. Mulder Vlierden
-
14 Januari 2013 - 17:13
Amaw:
Ik zie nou de foto''s ook. Prachtig.
Er staan veel bekende gezichten op. Die met die oranje baarden komen heel bekend voor.
Maar ja, ik zal dat niet schrijven want dan zijn ome menheer en ome klier weer pissig.
Frits en Yannick, als jullie niet weten wat je moet doen als je weer terug bent, je kunt altijd nog een olifanten wasserette beginnen.
Die foto met ome Jos in dat bootje ziet er ook wel vet uit. Maar ja, hij oefent ook regelmatig in de grachten.
-
14 Januari 2013 - 18:28
Pieter, Lieke En Jesse:
Hoi hoi, opa en oma zijn weer thuis en we hebben al veel mooie verhalen gehoord! Groeten aan Napoleon! -
14 Januari 2013 - 19:58
Theo Gerda:
Wij hebben ook gehoord van Jan en Dinie dat het weer een mooie reis is geweest. Mooie foto's en een goed verhaal. Groetjes aan julllie drietjes en nog een fijne reis verder.
-
15 Januari 2013 - 08:49
Gerrie:
de foto's staan op z'n kop... kunnen jullie dat nog veranderen:) -
15 Januari 2013 - 16:06
Leo En Kaatje:
Geweldig dat je zoiets met je kinderen kunt meemaken. Hoplijk hebben jullie er allemaal van genoten.
Als wij de foto's zien dan maakt het op ons al een gerwqeldige indruk, wat moet het zijn als je het zelf allemaal meemaakt. Bedankt voor dit reisverslag, zo reizen wij ook mee.
Frits en Yannick nog een fijne reis verder geniet van alles en zeker van elkaar.
Jan en Dinie bedankt voor dit mooie verslag. Leo en Kaatje -
15 Januari 2013 - 17:04
Redactie:
dierbare schrijvers hierbij een mededeling van huishoudelijke aard.
Helaas gaat er iets niet goed tussen de bestuurder van de computer of tussen de computter en het programma van onze web beheerder waardoor enkele foto's niet in in origenele lengte breete graat (of zoiets) staan.
Helaas kunnen wij ook niet verantwoordelijk gehouden worden voor eventuele lichamelijke klachten (bijv. nek klachten of schade aan uw computer scherm door dat u deze bijv. op zijn kant wil leggen.
We hebben ons hele team in werking gesteld om de klachten zo snel mogelijk op te lossen.
Met vriendelijke groet
de redactie,
Y&F producties
afdeling Azie -
15 Januari 2013 - 23:15
Vaste Lezers: Wim En Els:
Geachte redactie,
Bedankt voor deze snelle reactie. Misschien kunt u de abonnees op uw vermakelijke site wat yoga tips geven om eventuele lichamelijke klachten te bestrijden. Graag zou ik u willen verblijden met een leuk feitje: Wist u bijvoorbeeld dat de giraf net zoveel nekwervels heeft als de mens?
Ondanks de wat scheve foto's hebben wij weer genoten van het verhaal. Wij verheugen ons weer op een wederom vermakelijk verhaal vanuit Singapore.
Gegroet, Wim en Els -
16 Januari 2013 - 20:03
Wilma:
Hoi reizigers en ex reizigers
Prachtig om te zien en te lezen wat er aan de andere kant van de wereld gebeurd.
Het is toch geweldig om te zien hoe kardemom, vanille ed groeit. In de vorm zoals wij dit kennen is het vast al aardig bewerkt. Ik heb zelf geen idee hoe bv vanille groeit. Bij het zien van de cacaobonen aan de boom ga ik nog niet kwijlen . Er moet nog zoveel aan bewerkt worden voor het die heerlijke chocolade word. Fermenteren, bonen branden, malen en dan van alles toevoegen om er 'n eetbaar product van te maken. Om in de chocolade sfeer te blijven, leuk om Dini en Jan op 'n Cote Dore (olifant) de rivier te zien oversteken. Bij het zien van de apen vraag ik me af wie stamt nou van wie af.
Diny, Jan en Gerdie welkom thuis en voor Frits en Yannick nog 'n mooie en leerzame reis verder.
Groetjes Wilma -
18 Januari 2013 - 15:05
Pietvandijk:
Hallo frits en yannick ik heb jullie verslag van de sumatra reis weer eens met volle aandacht gelezen wat maken jullie toch veel mee .
NU gaan jullie naar Willy Smits op Borneo zoals ik hoorde van Jan en Dini, die jonge man heeft vroeger mog bij mij op het postkantoor in Veghel gewerkt als Zaterdagsbesteller,doe hem de groeten van mij .
verder hou ome Jos goed in de gate anders is hij er met zo'n schonedame er tussen uit.
Frits en Yannick geniet er maar van, voor het te laat is.
Groetjes ome Piet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
